کونت، اوگوست (۱۸۲۹ـ۱۸۹۴)
کونْت، اوگوسْت (۱۸۲۹ـ۱۸۹۴)(Kundt, August)
فیزیک‌دان آلمانی. در ۱۸۶۶، لولۀ کونت[۱] را اختراع کرد. این لوله وسیلۀ ساده‌ای برای اندازه‌گیری سرعت صوت در گازها و جامدات است. تحقیقات بعدی‌اش در زمینۀ پاشیدگی[۲] نور در مایعات، گازها، و جامدات بود. کونت در اشورین[۳]، واقع در مکلنبورگ[۴]، زاده شد و در لایپزیگ[۵] و برلین درس خواند. در ۱۸۶۸، استاد پُلی‌تکنیک زوریخ و از ۱۸۶۹، استاد وورتسبورگ[۶] شد. همچنین، از بنیانگذاران مؤسسۀ فیزیک استراسبورگ[۷] بود (۱۸۷۲). کونت از ۱۸۸۸ تا پایان زندگی حرفه‌ای‌اش، مدیریت مؤسسۀ فیزیک برلین[۸] را برعهده داشت. لولۀ کونت لوله‌ای شیشه‌ای است که یک سر آن بسته است و مقداری پودر خشک در آن می‌ریزند. سپس، قرصی را که از یک طرف به میله‌ای متصل است، از انتهای باز لوله وارد آن می‌کنند. هنگامی‌که میله را به صدا درمی‌آورند، ارتعاشات قرص منجربه انتشار موجی صوتی در هوای درون لوله می‌شود. در این حال، قرص را در لوله آن قدر جلو و عقب می‌برند تا موجی ایستاده[۹] در لوله تشکیل شود. برقراری موج ایستاده در لوله سبب می‌شود گردوغبار و پودر موجود در هوا در نقاط گره[۱۰] موج متمرکز شوند. با اندازه‌گیری طول میله و فاصلۀ بین گره‌ها در لوله، سرعت صوت در میله یا در هوای درون لوله محاسبه می‌شود. این امر مشروط به آن است که سرعت صوت در یکی از دو محیط معیّن باشد. با به‌کار بردن میله‌هایی از مواد گوناگون و گازهای متفاوت در لوله، سرعت صوت در گستره‌ای از جامدات و گازها به‌دست می‌آید.