انسان ـ ماشین
انسان ـ ماشین (L\'Homue-machine)
کتابی در نقد فلسفه، نوشتۀ ژولین اوفره دو لامتری، به زبان فرانسوی، منتشرشده در ۱۷۴۸. مؤلف، که هم فیلسوف و هم پزشک است، در این اثر پرخوانده‌شدۀ خود نیز با همان بی‌پروایی آثار پیشینش به نفی فلسفه پرداخته و معتقد است که فلسفه هرگز نخواهد توانست مسائلی چون روح و وحی را اثبات کند. بدین سان، منبع عواطف و احساس های آدمی را صرفاً در مزاج و محیط و خوراک او خلاصه می‌کند. به باور دو لامتری، اندیشه کاملاً تابع ماده است، فقط یک جوهر بنیادی وجود دارد که به انواع گوناگون تغییر شکل می‌دهد، و آنچه دربارۀ روح گفته و نوشته شود لاطائلاتی بیش نیست. ماده‌باوری دو لامتری از کالبدشناسی و زیست‌شناسی متأثر است. درپی انتشار این اثر، دو لامتری از سوی فردریک، شاه آلمان، به دربار دعوت شد. روش و بینش مؤلف انسان ـ ماشین این است که آنچه دکارت به جانوران نسبت می‌داد و بر آن‌ها اطلاق می کرد، او به انسان‌ها نیز سرایت می‌دهد.