لا فارژ، اولیور (۱۹۰۱ـ۱۹۶۳)
لا فارْژ، اولیور (۱۹۰۱ـ۱۹۶۳)(La Farge, Oliver)
انسان‌شناس و داستان‌نویس امریکایی، زادۀ نیویورک. در دانشگاه هاروارد درس خواند. سه مأموریت علمی باستان‌شناختی به آریزونا و نیز مأموریت‌های قوم‌شناسانه‌ای به گواتمالا[۱] و مکزیک انجام داد. از تجربۀ میدانی خود در نوشتن داستان‌هایی دربارۀ عادات و شخصیت بومیان امریکایی بهره می‌جست. پسر خندان[۲] (۱۹۲۹)، رمانی دربارۀ زندگی سرخ‌پوستان نَواهر[۳]، جایزۀ پولیتزر[۴] ۱۹۳۰ را نصیب او کرد. از آثارش: عروج جرقه‌ها[۵] (۱۹۳۱)؛ خدایان دشمن[۶] (۱۹۳۷) مجموعۀ داستان همۀ مردان جوان[۷] (۱۹۳۵). سانتا فه[۸] (۱۹۳۱) که روایتی است از تاریخ این شهر. داستان‌های کوتاه این نویسنده نیز در مجلات معتبری مانند نیویورکر و اسکوایر[۹] به چاپ می‌رسید. او بیشتر از هر نویسنده‌ی دیگری درباره‌ی فرهنگ بومی آمریکا نوشت و دانش عمیق او در این راه همراهی‌اش کرد. برای مثال، او با قبیله‌ی سرخ‌پوست ناواهو[۱۰] ارتباط نزدیکی داشت، زبان آن‌ها را می‌دانست و حتی اعضای قبیله به او لقبی مخصوص اعطا کرده بودند. لافارژ دوبار ازدواج کرد، از هر ازدواج صاحب یک پسر شد و در شصت و یک سالگی درگذشت.