لاگرانژ، ژوزف لویی (۱۷۳۶ـ۱۸۱۳)
لاگْرانْژ، ژوزِف لوئی (۱۷۳۶ـ۱۸۱۳)(Lagrange, Joseph Louis)
(نام اصلی: جوزپه لودوویکو لاگرانژ[۱]) ریاضی‌دان فرانسوی، زادۀ ایتالیا. در اثرش با نام مکانیک تحلیلی[۲] (۱۷۸۸)، آنالیز ریاضی را با استفاده از اصولی که آیزاک نیوتون[۳] برقرار کرده‌بود، در مسایلی ازجمله حرکت سیارات وقتی تحت تأثیر نیروی گرانشی یکدیگرند به‌‌کار برد. در تورینو[۴] زاده شد و در آن‌جا، در ۱۹سالگی به استادی ریاضیات در مدرسۀ توپخانه سلطنتی[۵] منصوب شد. در ۱۷۶۶، فردریک کبیر[۶]، پادشاه پروس، از او دعوت کرد مدیریت آکادمی علوم برلین[۷] را برعهده گیرد. در ۱۷۸۷، به دعوت لوئی شانزدهم به پاریس رفت تا عضو آکادمی سلطنتی فرانسه[۸] شود. از ۱۷۹۷، استاد اِکول پلی‌تکنیک[۹] بود. در ۱۷۵۵، با فراتررفتن از نظریۀ صوت[۱۰] نیوتون، منازعه دربارۀ ماهیت صوت را حل و فصل کرد. بعدها، بعضی از قضیه‌های پیِر دو فرما[۱۱] را اثبات کرد که ۱۰۰ سال ثابت نشده بودند. لاگرانژ در مکانیک تحلیلی توانست نظریۀ مکانیک سیالات و جامدات را به اصلی تحلیلی فروکاهد و آن را بدون استفاده از تصویر و نمودار توضیح دهد. درس‌های او در اِکول پلی‌تکنیک، با نام نظریۀ توابع تحلیلی[۱۲](۱۷۹۷) و درس‌هایی دربارۀ حساب توابع[۱۳] (۱۸۰۶)، منتشر شدند.
- ↑ Guiseppe Lodovico Lagrange
- ↑ Mécanique analytique
- ↑ Isaac Newton
- ↑ Turin
- ↑ Royal Artillery School
- ↑ Frederick the Great
- ↑ Berlin Academy of Sciences
- ↑ French Royal Academy
- ↑ Ecole Polytechnique
- ↑ theory of Sound
- ↑ Pierre de Fermat
- ↑ Théorie des fonctions analytiques
- ↑ leçons sur le calcul des fonctions