لانگلی، سامویل پیرپانت (۱۸۳۴ـ۱۹۰۶)
لانْگْلِی، ساموئِل پیِرپانْت (۱۸۳۴ـ۱۹۰۶)(Langley, Samuel Pierpont)
دانشمند امریکایی. در راکسبری[۱] ماساچوست[۲] زاده شد و فقط از تحصیلات دبیرستانی برخوردار بود، اما مطالعات علمی‌اش را در کتابخانه‌های بوستون ادامه داد. در ۱۸۶۶، استاد فیزیک دانشگاه وِسترن[۳] پنسیلوانیا، دانشگاه پیتسبورگ[۴] فعلی، و سرپرست رصدخانۀ آلگانی[۵] شد. بیشتر به ترویج اخترشناسی می‌پرداخت. به کتاب او با عنوان اخترشناسی نو[۶] (۱۸۸۸) بسیار رجوع شده است. تابش‌سنج[۷] را اختراع کرد که وسیلۀ بسیار حساسی برای ثبت تغییرات تابش گرمایی است و با آن، توزیع گرما را در طیف‌های خورشیدی و قمری اندازه‌گیری کرد. در ۱۸۸۷، دبیر مؤسسۀ اسمیتسونی[۸] شد و در آن‌جا، رصدخانۀ اخترفیزیکی و پارک ملی جانورشناسی را تأسیس کرد. بررسی‌هایش را در زمینۀ طیف خورشیدی دنبال کرد و ثابتِ تابش خورشیدی[۹] را مجدداً به‌دست آورد. در ۱۹۰۴، اعلام کرد که ثابت مورد نظر، در واقع، کمیتی متغیر است. همچنین، نخستین هواپیمای سنگین‌تر از هوا و بدون سرنشین را ساخت و آن را با موفقیت آزمایش کرد (۱۸۹۶). این امر موجب خشنودی لانگلی و معدودی از هوادارانش شد که پرواز مکانیکی را امکان‌پذیر می‌دانستند. لانگلی، با کمک چارلز مانلی[۱۰]، ماشینی ساخت و در ۱۹۰۳، دوبار کوشید آن را در پوتومک[۱۱] به پرواز درآورد. دیگران به سبب شکست‌هایش، او را مسخره می‌کردند، امّا او معتقد بود که این ناکامی‌ها ناشی از نقص وسیله‌های پرتاب‌کننده است و نه نقص ماشین. در ۱۹۱۴، هشت سال پس از مرگش، این ماشین بازسازی شد و با موتوری قدرتمندتر به پرواز درآمد. بیشتر مقاله‌های فراوانش در نشریات مؤسسۀ اسمیتسونی چاپ می‌شد.