قانون وام و اجاره

قانون وام و اجاره (lend-lease)

قانونی که کنگرۀ امریکا در مارس ۱۹۴۱ تصویب کرد و رئیس‌جمهور مجاز بود به «حکومت هر کشوری که دفاع از آن برای امریکا امری حیاتی بود، کمک دفاعی کند». طی جنگ جهانی دوم، امریکا چندین موافقت‌نامۀ وام و اجاره را، به‌ویژه با بریتانیا و شوروی امضا کرد. هدف از آن‌ها نادیده‌گرفتن موازنۀ تجاری بین کشورهای شرکت‌کننده در جنگ و کمک به متفقین بدون تحریک احساسات انزواطلبان بود. در اوت ۱۹۴۵ اجرای این قانون رسماً پایان یافت و تا آن زمان، کالاها و خدماتی به ارزش ۴۲میلیارد دلار از این طریق به سایر کشورها کمک شد که امپراتوری بریتانیا ۶۵ درصد و شوروی ۲۳ درصد از آن را دریافت کردند.