مایده های زمینی

مائده‌های زمینی (Les Nourritures terrestres)

مشهورترین اثر آندره ژید، منتشر شده به فرانسوی در ۱۸۹۷. این کتاب متشکل از هشت دفتر، مقدمه‌ای کوتاه، یک سرود، و یک تخلص است. مائده‌های زمینی را اثری آموزشی دانسته‌اند که تأثیر اخلاقی آن به‌ویژه در نسل جوان بسیار بوده است، چنان‌که این تأثیر را در بسیاری از نویسندگان فرانسوی، از مونترلان گرفته تا کامو، نیز می‌یابیم. ژید در این اثر که گویی خود قهرمان آن است، با بیانی شاعرانه و تغزلی، جوانی را مخاطب قرار می‌دهد که هنوز او را ندیده است و به تقلید از تورات، او را ناتانائیل می‌نامد، و نیز استادی خیالی که او را منالک می‌خواند. ژید در واقع همۀ اندیشه‌های خود را در دیگر آثارش در این کتاب تخیلی گنجانیده است. او در این اثر می‌کوشد به خواننده بیاموزد که گریبان خود را از قید برخی اصول اخلاقی و فکری برهاند، تا جهان و خود را در سایۀ تجربه و نوعی لذت‌جوییِ سخاوتمندانه بهتر بشناسد. اتخاذ موضعی شخصی و صمیمی درخلال سبکی فاضلانه به این اثر ارزشی انسانی بخشیده است. ۳۸ سال پس از چاپِ مائده‌های زمینی، ژید مائده‌های تازه را نوشت (۱۹۳۵) که بعدها جزو مائده‌های زمینی منتشر شد. مائده‌های زمینی با همین عنوان به قلم جلال آل احمد و پرویز داریوش به زبان فارسی (۱۳۳۴ش) ترجمه شده است.