کبد
کَبِد (liver)
در مهره‌داران[۱]، اندامی بزرگ با عملکرد گستردۀ تنظیمی و ذخیره‌ای. کبد انسان در بخش بالایی شکم[۲] واقع است. حدود دو کیلوگرم وزن و چهار لُب[۳] دارد. کبد محصولات گوارش[۴] را دریافت می‌کند. غذای جذب‌شده از روده[۵] با جریان خون به کبد منتقل می‌شود. تبدیل گلوکز[۶] به کلیگوژن[۷] و تبدیل مجدد آن به گلوکز در هنگام نیاز نیز به‌عهده کبد است. به این ترتیب، کبد سطح گلوکز را در خون تنظیم می‌کند. این فرآیند تا حدی هورمون[۸] انسولین[۹] را نیز کنترل می‌کند. کبد اسیدهای آمینۀ[۱۰] اضافی خون را دریافت و آن‌ها را به اوره[۱۱] تبدیل می‌کند که از طریق کلیه‌ها دفع می‌شوند. علاوه‌بر این، کبد سنتز[۱۲] ویتامین‌ها[۱۳]، تولید صفرا[۱۴] و عوامل انعقاد خون[۱۵]، زدودن گلبول‌های قرمز تخریب‌شده، و توکسین[۱۶]هایی نظیر الکل را از خون به‌عهده دارد. اگر پروتئین[۱۷] بیشتر از نیاز مصرف شود، اضافۀ آن به‌منظور ساختن پروتئین‌های متفاوت بدن شکسته می‌شود. این عمل در کبد رخ می‌دهد. یکی از محصولات شکسته‌شدن پروتئین‌ها اوره است که با ادرار دفع می‌شود. به‌علاوه، کبد ذخیره‌سازی ویتامین‌ها، تولید صفرا، و شکستن گلبول‌های قرمز را نیز به‌عهده دارد. نیز ← دستگاه_لنفاوی