لاولاک، جیمز ایفراییم (۱۹۱۹)
لاوْلاک، جیمز ایفرائیم (۱۹۱۹)(Lovelock, James Ephraim)
دانشمند انگلیسی. در دهۀ ۱۹۶۰ مطالعه در زمینۀ CFCهای موجود در جَو را آغاز کرد و بعدها فرضیۀ گایا[۱] را بسط داد. در این فرضیه زمین به منزلۀ اکوسیستمی واحد در نظر گرفته می‌شود. بنا به فرضیۀ گایا، برگرفته از نام الهۀ زمین در یونان باستان، زمین سیستمی خودتنظیم است که در آن همۀ موجودات با هم رابطۀ همزیستی دارند. لاولاک طی پی‌ریزی این فرضیه، که نخستین بار در ۱۹۶۸ منتشر شد، به این نتیجه رسید که صدماتی که انسان به اکوسیستم‌های زمین وارد کرده است، ادامۀ حیات این سیاره را در معرض تهدید قرار داده است. لاولاک در دهۀ ۱۹۵۰ آشکارساز به دام‌اندازی الکترون را اختراع کرد. این وسیله اندازه‌گیری مقادیر بسیار ناچیز گازها در فضا را ممکن می‌ساخت. او ضمن بررسی امکان وجود حیات در کرۀ مریخ، برای برنامۀ فضایی ناسا، فرضیۀ گایا را بنیاد نهاد. این فرضیه را که در ابتدا نام دیگری داشت، نویسنده‌ای با نام ویلیام گولدینگ[۲] به این نام خواند.