لوفت وافه
لوفْتوافه (Luftwaffe)
نیروی هوایی آلمان در جنگ جهانی اول و (پس از تجدید سازمان بهدست هرمان گورینگ[۱]، رهبر نازی، در ۱۹۳۳)، در جنگ جهانی دوم. دفاع ضد هوایی و شبکۀ پرتاب بمبهای پرندۀ «وی ۱[۲]» و «وی ۲[۳]» را نیز دربر میگرفت. براساس پیمان ورسای[۴] در ۱۹۱۸،آلمان از داشتن نیروی هوایی محروم بود. بنابراین، لوفتوافه مخفیانه با استفاده از حمایت لوفتهانزا[۵]، خط هوایی ملی آلمان، آموزش و سازماندهی میشد و رسماً در اول آوریل ۱۹۳۵ اعلام موجودیت کرد. لوفتوافه از ۱۹۳۶ نیرویی کاملاً تاکتیکی، به فرماندهی هرمان گورینگ و به ریاست فیلدمارشال میلش[۶]، و بهمنزلۀ نیروی پشتیبانی مستقیم ارتش، زیردست ستاد کل[۷] بود و از اجزای ضروری تاکتیکهای حملۀ برقآسا (بلیتس کریگ)[۸] بهشمار میرفت. اگرچه برخی از افسران لوفتوافه از بهکارگیری بمبافکنهای دوربرد حمایت میکردند، دیدگاههای آنان نادیده گرفته شد و لوفتوافه بجز برای شناسایی دریایی، هیچ هواپیمای دوربردی را اصلاً بهکار نبرد. لوفت وافه همچنین مسئول دفاع ضدهوایی آلمان بود، که هم از توپ و هم از هواپیما استفاده میکرد.