لویف

لِویف (Lviv)

لِويف

(یا: لِفیف؛ به روسی: لووف؛ به آلمانی: لِمبِرگ) مرکز اداری و صنعتی ناحیۀ لِویف، در غرب اوکراین، به فاصلۀ ۴۵۰‌کیلومتری جنوب غربی کیِف، با ۷۹۸هزار نفر جمعیت (۱۹۹۰). مرکز مهم تولیدی و تقاطعی برای حمل‌ونقل است. صنایع آن تولید مواد شیمیایی، متالورژی، و علوم مهندسی است. خودرو، دستگاه‌های کشاورزی، پارچه، و ابزار الکترونیکی نیز تولید می‌کند. لویف شهر اصلی ناحیۀ تاریخی گالیسیا بود. دانشگاه ایوان فرانکو در ۱۶۶۱ تأسیس شد. این شهر مرکز احیای ملی‌گرایی اوکراینی و پیدایش کلیسای کاتولیک اوکراین در دهۀ ۱۹۸۰ بود. لویف قبلاً مرکز تجارت و ترانزیت کالا بین دریای بالتیک و دریای سیاه و جاده‌های شرق به غرب بود. این شهر را، که به‌منزلۀ قلعه‌ای در‌برابر تهاجم مغول‌ها ساخته شد (۱۲۵۶م)، به‌ترتیب لهستانی‌ها (۱۳۴۰م ـ۱۷۷۲)، اتریشی‌ها (۱۷۷۲ـ ۱۹۱۸)، مجدداً لهستانی‌ها (۱۹۱۹ـ ۱۹۳۹)، و آلمانی‌ها (۱۹۴۱ـ۱۹۴۴) تصرف کردند. یهودیان، که از ۱۳۴۹م در این شهر زندگی می‌کردند، در زمان اشغالگری نازی‌ها از میان رفتند. سربازان شوروی، در ۱۹۳۹ لویف را تصرف کردند؛ شهر مزبور سرانجام در ۱۹۴۵ به شوروی منضم شد. درخلال جنگ جهانی دوم، بناهای شهر چندان تخریب نشدند؛ بسیاری از آن‌ها از دوره‌های گوتیک، رنسانس، و باروک در محلۀ قدیمی بر جا مانده‌اند.

 

---