لیندن ـ بل، دونالد (۱۹۳۵)
لینْدِن ـ بِل، دونالد (۱۹۳۵)(Lynden-Bell, Donald)
اخترفیزیک‌دان انگلیسی. به‌سبب سهم چشمگیرش در نظریه‌های مربوط به حرکت ستاره‌ها، تشکیل کهکشان[۱] راه‌شیری، ساختار مارپیچی[۲]، تحول شیمیایی[۳]، توزیع و حرکت کهکشان‌ها، و اختروش‌ها[۴] شهرت دارد. در ۱۹۶۹، این نظر را مطرح کرد که سیاه‌چاله‌ها[۵] در مرکز کهکشان‌ها قرار دارند و منابع انرژی اختروش‌ها را تأمین می‌کنند. در دوورِ[۶] کِنت[۷] زاده شد و در کیمبریج درس خواند. بعد از دو سال کار و مطالعه در انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا[۸] و رصدخانه‌های هِیل[۹]، به کیمبریج بازگشت و در ۱۹۷۲، استاد و سرپرست مؤسسۀ اخترشناسی آن‌جاشد. در ۱۹۶۲، مقالۀ مشترک او و اخترشناسان امریکایی، اُلین اگن[۱۰] و آلن سندیج[۱۱] با طرح این نظر که تشکیل کهکشان راه‌شیری با رُمبشی[۱۲] به‌شکل سقوط آزاد صورت گرفته‌است، پژوهش‌های مفصلی را برانگیخت. لیندن ـ بل در ۱۹۶۹ اظهار نظر کرد که سیاه‌چاله‌های پُرجرم اختروش‌ها را برقرار نگه می‌دارند. چندی بعد، در ادامۀ این خط فکری، اصل موضوع وجود سیاه‌چاله‌هایی با جرم‌های متفاوت را در هستۀ هر یک از کهکشان‌ها مطرح کرد. حضور این سیاه‌چاله‌ها می‌تواند توجیه‌کنندۀ انرژی فوق‌العاده زیاد فروسرخی باشد که از مرکز کهکشان منشأ می‌گیرد. لیندن ـ بل همچنین مدعی شد که در تحول دینامیکی خوشه‌های ستاره‌ای[۱۳]، هستۀ خوشه‌های کروی مستقل از بخش بیرونی آن‌ها متحول می‌شود و فقط رُمبش اتلافی[۱۴] گاز را می‌توان دلیل این تحول درنظر گرفت.