مولر، الکساندر (۱۹۲۷)
مولِر، الکساندر (۱۹۲۷)(Müller, Alexander)
| الکساندر مولر Alexander Müller | |
|---|---|
| زادروز |
بازل ۱۹۲۷م |
| ملیت | سوییسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل فیزیک و ریاضی در موسسه فدرال فناوری سوییس |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل فیزیک (۱۹۸۷) |
فیزیک‌دان سوئیسی. به‌‌سبب تحقیق در زمینۀ اَبَررسانندگی با دمای زیاد در مواد سرامیکی، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۸۷ دست یافت. کشف این مواد گام مهمی در زمینۀ کاربرد اَبَررســاناها در رایانه‌هــا، بالابری مغناطیســـی[۱] قطارها، و تولید و توزیع کارآمدتر برق بود. این جایزه مشترکاً به مولر و گئورگ بدنورتس[۲] اعطا شد. اَبَررسانندگی شارِش بی‌مقاومت جریان الکتریکی است که در دماهای بسیار کم، در فاصلۀ چند درجه تا صفر مطلق، در بسیاری از فلزات و ترکیب‌های فلزی دیده می‌شود. در ۱۹۸۶، مولر و بدنورتس نشان دادند که اکسیدهای سرامیکی لانتانم، باریوم، و مس در دماهای بیش از ۳۰ کلوین اَبَررسانا می‌شوند، که بسیار بیشتر از دمای ابررساناهایی بود که تا آن زمان شناخته شده بودند. مولر در بازل[۳]، زاده شد و در مؤسسۀ فدرال فناوری سوئیس[۴]، واقع در زوریخ، فیزیک و ریاضی خواند. بعد از فارغ‌التحصیلی در ۱۹۵۸، به مؤسسۀ یادمان باتل[۵] در ژنو[۶] پیوست. هم‌زمان در دانشگاه زوریخ نیز به تدریس پرداخت و در ۱۹۷۰، به مقام استادی رسید. در ۱۹۶۳، به آزمایشگاه‌های پژوهشی زوریخ[۷]، واقع در روشلیکون[۸]، پیوست.