مدرس
مَدْرَس (Madras)
| مدرس | |
|---|---|
| نام های دیگر | چنای |
| نام لاتین | Madras |
| کشور | هند |
| ایالت | تامیل نادو |
| موقعیت | جنوب شرقی هند در خلیج بنگال |
| جمعیت | ۷.۵میلیون نفر (۲۰۰۷م) |
| تولیدات و صنایع مهم | تولید مواد شیمیایی، چرم سازی و پارچه بافی، اتومبیل سازی، تولید سخت افزار رایانه، و صنایع بهداشتی |
(یا: چِنای) شهری در جنوب شرقی هند و مرکز ایالت تامیل نادو، در خلیج بنگال، با ۷.۵میلیون نفر جمعیت (۲۰۰۷م). چهارمین شهر بزرگ هند و از بزرگ‌ترین کلان‌شهرهای جهان است. مدرس از بندرهای مهم هند است و پنبه، بادام‌زمینی و کالاهای چرمی صادر می‌کند و کارخانه‌های تولید مواد شیمیایی، چرم‌سازی و پارچه‌بافی دارد. سایر صنایع آن عبارت‌اند از اتومبیل‌سازی، تولید سخت‌افزار رایانه، و صنایع بهداشتی. در ۱۹۶۳، فرانسیس دِی، رئیس شرکت هند شرقی بریتانیا، این شهر را بنا کرد. یک سال بعد انگلیسی‌ها پایگاه سنت جورج را تأسیس کردند؛ در ۱۷۴۶، فرانسوی‌ها مدرس و پایگاه مزبور را اشغال کردند. در ۱۷۴۸، به‌موجب پیمان اکس‌ـ لا‌ـ شاپل شهر مزبور به انگلیسی‌ها بازگرانده شد و آن‌ها به‌منظور جلوگیری از حملات بعدی به تقویت و تجهیز شهر پرداختند. در اواخر قرن ۱۸ انگلیسی‌ها بخش عمدۀ مناطق اطراف تامیل نادو و ایالت کنونی آندراپرادش و کرناتاکا را فتح و نواب‌نشین مدرس را، با مرکزیت مدرس (چنای) تأسیس کردند. با احداث راه‌آهن در هند در اواخر قرن ۱۹، مدرس با شهرهای مهمی چون بمبئی و کلکته ارتباط یافت. پس از استقلال هند در ۱۹۴۷م، شهر مزبور ایالت مدرس (تامیل نادوی کنونی) شد.