مارکونی، گولیلمو (۱۸۷۴ـ۱۹۳۷)
مارکونی، گولیلْمو (۱۸۷۴ـ۱۹۳۷)(Marconi,Guglielmo)
| گولیلمو مارکونی Guglielmo Marconi | |
|---|---|
| زادروز |
بولونیا ۱۸۷۴م |
| درگذشت | ۱۹۳۷م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | مهندس برق |
| شغل و تخصص های دیگر | مخترع |
| گروه مقاله | رسانه ها و ارتباطات، فناوری و صنایع |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل فیزیک (۱۹۰۹) |
مهندس ایتالیایی برق، و پیش‌گام در اختراع و تکمیل رادیو. در ۱۸۹۵، ارتباط رادیویی را بین دو نقطه با فاصله‌ای بیش از یک مایل برقرار کرد. در ۱۸۹۶، آزمایش‌های موفقیت‌آمیز او در انگلستان به تأسیس شرکت تلگراف بی‌سیم مارکونی با مسئولیت محدود[۱] منتهی شد. در ۱۹۰۹، به سبب ابداع تلگراف بی‌سیم جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد. پس از مطالعه دربارۀ امواج رادیویی، وسیله‌ای برای ارسال و دریافت امواج الکترومغناطیسی به‌صورت سیگنال‌های الکتریکی ابداع کرد. سپس، کوشید امواج رادیویی را به فواصل دورتر ارسال و از آن‌جا دریافت کند. در ۱۸۹۸، با موفقیت سیگنال‌های رادیویی را به آن سوی دریای مانش فرستاد. در ۱۹۰۱، از پالدیو[۲]، در کورنوال[۳]، با سنت جان[۴]، در نیوفاوندلند[۵]؛ و در ۱۹۱۸، با استرالیا تماس رادیویی برقرار کرد. مارکونی یکی از اعضای هیئت نمایندگی ایتالیا در کنفرانس ورسای[۶] بود که پس از پایان جنگ جهانی اول، برگزار شد (۱۹۱۹). در بولونیا زاده شد و نزد چند تن از استادان ایتالیایی درس خواند، اما هرگز در دوره‌های دانشگاهی نام‌نویسی نکرد. بعد از ثبت تلگراف بی‌سیم (۱۸۹۶)، برای ملکه ویکتوریا[۷] امکانی فراهم کرد تا برای ولیعهد، بر عرشۀ کشتی تفریحی سلطنتی پیام ارسال کند. در ۱۸۹۷، مؤسسه‌ای تجاری در لندن دایر کرد. از ۱۹۲۱، در کشتی تفریحی خود، اِلِترا[۸]، زندگی می‌کرد. این کشتی هم خانۀ او بود، هم آزمایشگاه، و هم گیرندۀ رادیویی‌اش. دستگاه خود را براساس اصلی ساخت که هاینریش هرتز[۹]، فیزیک‌دان آلمانی، از آن استفاده می‌کرد، اما برای آشکارسازی امواج نوعی همدوسگر[۱۰] به کار برد. همدوسگر را ادوارد برانلی[۱۱] در فرانسه اختراع کرده بود تا امواج رادیویی را به جریان الکتریکی تبدیل کند. مارکونی با اتصال فرستنده و گیرنده به زمین طرح هرتز را تکمیل کرد و دریافت با استفاده از آنتن عایق بُرد فرستنده افزایش می‌یابد. اختراعات بعدی مارکونی عبارت‌اند از آشکارساز مغناطیسی[۱۲] (۱۹۰۲)، تلگراف در راستای افقی[۱۳] (۱۹۰۵)، و سیستم موج پیوسته[۱۴] (۱۹۱۲). طی جنگ جهانی اول، در زمینۀ تکمیل باریکه[۱۵]هایی با طول موج[۱۶] بسیار کوتاه تحقیق می‌کرد.