لارنس، مارگارت (۱۹۲۶ـ۱۹۸۷)
لارِنس، مارگارت (۱۹۲۶ـ۱۹۸۷)(Laurence, Margaret)
نویسندۀ کانادایی. از مهم‌ترین داستان‌نویسان این کشور محسوب می‌شود. مادرش را در کودکی از دست داد و نزد عمه و مادربزرگش بزرگ شد. در دانشگاه وینپیگ[۱] در رشته‌ی ادبیات انگلیسی تحصیل کرد. سپس به کار در روزنامه مشغول شد و البته نویسندگی را نیز آغاز کرد. بعد از ازدواج و به دنیا آوردن یک فرزند، از همسرش جدا شد و به انگلستان رفت و ده سال در این کشور ماندگار شد. پس از این به دانشگاه تورنتو[۲] رفت تا در فرصتی که در اختیار او گذاشته شده بود، رمان بنویسد. از رمان‌های اوست: فرشتۀ سنگی[۳] (۱۹۶۴) وشوخی خدا[۴] (۱۹۶۶)، که وقایع هر دو آن‌ها در چمنزارهای وسیع کانادا می‌گذرد، و غیبگویان[۵] (۱۹۷۴). مدتی در افریقا زندگی می‌کرد و چند داستان کوتاه نیز دارد که محل وقوع ماجراهایشان در افریقا است. لارنس استاد به تصویر کشیدن تعامل شخصیت و توصیف محیط پیرامون و فرآیندهای ذهنی سوءظن و فریب‌کاری تدافعی بود.
بعد از ابتلا به سرطان ریه و از آن‌جا که پزشکان امیدی برای بهبود نداشتند، لارنس تصمیم گرفت با خودکشی به رنج خود و خانواده پایان دهد.