ماریای دوم
ماریای دوم (۱۸۱۹ـ۱۸۵۳)(Maria II)
(یا: ماریا دا گلوریا[۱]) ملکۀ پرتغال (حک: ۱۸۳۴ـ۱۸۵۳). در ریو د ژانیرو[۲] به‌دنیا آمد. ماریا دختر پدرو اول[۳]، پادشاه برزیل و با عنوان پدرو چهارم پادشاه پرتغال بود که پادشاهی هر دو کشور را از پدر خود به ارث برد. پدرو به نفع ماریا از سلطنت پرتغال کنار رفت، به شرط آن‌که ماریا با عموی خود میگل ازدواج کند و میگل نیز متعهد شود قانون اساسی را به اجرا درآورد. میگل برخلاف خواست برادر از ازدواج با ماریا سر باز زد و خودش قدرت را در پرتغال به‌دست گرفت. پدرو با کناره‌گیری از سلطنت در برزیل، برای بازپس‌گیری سلطنت از چنگ برادرش روانۀ پرتغال شد و در ۱۸۳۴ لیسبون را فتح کرد، و میگل به خارج گریخت. چند ماه بعد پدرو درگذشت و ماریا که چهارده سال بیشتر نداشت، به سلطنت رسید. قانون اساسی یا منشور پدرو با متممی که در ۱۸۵۲ به آن افزوده شد، تا ۱۹۱۰ قانون اساسی پرتغال باقی ماند. ماریا که یازده فرزند به‌دنیا آورده بود، هنگام زایمان در لیسبون درگذشت و پسرش پدرو پنجم جانشین وی شد.