مارتین، آرچر (۱۹۱۰ـ۲۰۰۲)
| آرچر مارتین Archer Martin | |
|---|---|
| زادروز |
لندن ۱۹۱۰م |
| درگذشت | ۲۰۰۲م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در کیمبریج |
| شغل و تخصص اصلی | بیوشیمی دان |
| گروه مقاله | شیمی و بیوشیمی |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل شیمی (۱۹۵۲) |
مارْتین، آرْچِر (۱۹۱۰ـ۲۰۰۲)(Martin, Archer)
بیوشیمی‌دان انگلیسی. جایزه نوبل شیمی ۱۹۵۲ را مشترکاً با ریچارد سینگ[۱] و به‌سبب تحقیق در زمینۀ کروماتوگرافی تقسیمی[۲] (۱۹۴۴) به‌دست آورد. در لندن زاده شد و در کیمبریج درس خواند. مقام‌های علمی، دانشگاهی، و صنعتی داشت. از ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۶، در انجمن تحقیقات صنایع پشم[۳] در لیدز کار می‌کرد. از ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۹ در انستیتو ملی تحقیقات پزشکی[۴] مشغول کار بود. از ۱۹۵۹ تا ۱۹۷۰ مدیر آزمایشگاه آبوتسبری[۵] شد و از ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۸، در دانشگاه ساسکس[۶] تدریس می‌کرد. در ۱۹۴۱، مارتین و سینگ ساخت کروماتوگرافی تقسیمی را برای جداسازی اجزای مخلوط‌های کمپلکس[۷] آغاز کردند. در این روش، قطره‌ای از محلول برای آنالیز در انتهای نوار کاغذ صافی قرار می‌گرفت و سپس خشک می‌شد. سپس، انتهای نوار را در حلال غوطه‌ور می‌کردند، اجزای گوناگون مخلوط با نفوذ در نوار کاغذی رسوب می‌کردند و معرفی که براثر برخورد با اجزا تغییر رنگ می‌داد به نوار خشک‌شده اسپری می‌شد. مارتین و سینگ برای آشکارسازی موقعیت اسیدهای آمینه[۸] از معرف ناین هیدرین[۹] استفاده کردند. به این نوار کاغذ صافی، کروماتوگرام[۱۰] می‌گویند. در ۱۹۵۳، مارتین تحقیق در زمینۀ کروماتوگرافی[۱۱] گاز را آغاز کرد. در این روش، بخارات شیمیایی[۱۲] براثر جذب سطحی[۱۳] جزءبه‌جزء روی جامدی پرزدار شناسایی می‌شوند.