بورمان، مارتین (۱۹۰۰ـ۱۹۴۵)
بورمان، مارتین (۱۹۰۰ـ۱۹۴۵)(Bormann, Martin)
رهبر آلمان نازی. در شورش نافرجام تالار آب جو[۱] (۱۹۲۳) در مونیخ مشارکت داشت و به مناصب بالایی در حزب نازی دست یافت. پس از فرار رودولف هس[۲] به بریتانیا، معاون حزب نازی شد. در ۱۹۴۳ هیتلر او را منشی شخصی خود کرد. در این مقام، بورمان بر ملاقات‌های افراد با هیتلر نظارت داشت، از رسیدن اخبار ناخوشایند به هیتلر جلوگیری می‌کرد، و در تصمیم‌گیری‌های هیتلر تأثیر بسیار داشت. باور عمومی بر این بود که بورمان در زمان سقوط برلین در مه ۱۹۴۵، گریخته است و او را در محاکمات نورنبرگ[۳] (۱۹۴۵ـ۱۹۴۶) غیاباً به اعدام محکوم کردند. متخصصان پزشکی قانونی، اسکلتی را که در اثنای کار با ماشین حفاری در برلین کشف شد (۱۹۷۲)، رسماً به او نسبت دادند (۱۹۷۳)، گرچه بارها گزارش شد افرادی او را در اماکن مختلف جهان، معمولاً در امریکای جنوبی، مشاهده کرده بودند.