پرل، مارتین (۱۹۲۷)

پِرْل، مارْتین (۱۹۲۷- ۲۰۱۴م)(Perl, Martin L)

فیزیک‌دان امریکایی. به‌سبب کشف ذرۀ تاو، یکی از ذرات بنیادی سازندۀ ماده، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۹۵ دست یافت. این جایزه به او و فردریک رینیز اعطا شد. پرل و همکارانش در آزمایش‌هایی که از ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۷ در مرکز شتاب‌دهندۀ خطی استنفورد کالیفرنیا صورت گرفت، ذرۀ وابسته‌ای را برای الکترون کشف کردند که حدوداً ۳۵۰۰ بار سنگین‌تر از الکترون است و اکنون آن را ذرۀ تاو می‌نامند. این کشف اولین نشانۀ وجود «خانوادۀ» سوم ذرات بنیادی بود. مدل معیارین ذرات بنیادی، بدون درنظرگرفتن این خانوادۀ سوم، ناقص است و خواص ذرات بنیادی را توضیح نمی‌دهد. پرل در ۱۹۲۷ در نیویورک‌‌سیتی زاده شد و در رشتۀ مهندسی شیمی، در مؤسسۀ پلی‌تکنیک بروکلین، درس خواند. تحصیلاتش به‌سبب جنگ جهانی دوم قطع شد. در ۱۹۴۸، موفق به دریافت دانشنامۀ کارشناسی شد. از ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۰، در مقام مهندس شیمی در شرکت جنرال الکتریک نیویورک خدمت می‌کرد. در ۱۹۵۰، در دورۀ دکتری فیزیکِ دانشگاه کلمبیا، در نیویورک، شروع به تحصیل کرد، و در ۱۹۵۵، درجۀ دکتری گرفت. در ۱۹۵۵، در سمت مربی به دانشگاه میشیگان رفت و بعدها در آن‌جا، به رتبۀ استادیاری و دانشیاری فیزیک رسید. در ۱۹۶۳، استاد فیزیک و رئیس گروه دانشکدۀ فیزیک انرژی بالا، در مرکز شتاب‌دهندۀ خطی استنفورد، شد و در ۱۹۹۱، ریاست این دانشکده را به‌عهده گرفت.