مارتینسون، هاری (۱۹۰۴ـ۱۹۷۸)
مارتینْسون، هاری (۱۹۰۴ـ۱۹۷۸)(Martinson, Harry)
| هاری مارتینسون Harry Martinson | |
|---|---|
| زادروز |
بلکینگه ۱۹۰۴م |
| درگذشت | ۱۹۷۸م |
| ملیت | سویدی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر و نویسنده |
| آثار | آنیارا (۱۹۵۶) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
| جوایز و افتخارات | برنده جایزه نوبل ادبیات (همراه با ایویند یانسون، ۱۹۷۴) |
شاعر و نویسندۀ سوئدی. اشعار پرشوری چون بادیه‌نشین[۱] (۱۹۳۱) را سرود و داستان‌واره‌های منثوری نظیر، وداع شنل[۲] (۱۹۳۳) را نوشت. از دیگر آثار او است: راه کلاکرایک[۳] (۱۹۴۸)، رمانی دربارۀ انسانی خانه به‌دوش در آستانۀ قرن جدید، و حماسۀ شاعرانۀ آنیارا[۴] (۱۹۵۶)، مشهورترین اثرش که دربارۀ سفری فضایی است. فضاپیمای آنیارا که برای همیشه خارج از مسیر پرواز می‌کند، نماد نوع بشر در عصر اتم است. اشعار بعدی او شامل تصاویری جذاب و ریزبینانه از طبیعت است. در ۱۹۷۴ همراه با ایویند یانسون[۵] (سوئیسی) برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات[۶] شد. مارتینسون در یاشوگ[۷]، در بلکینگه[۸]، به‌دنیا آمد. تحت سرپرستی خانواده‌ها و پرورشگاه‌ها بزرگ شد، اما سرانجام گریخت و دریانوردی پیشه کرد و تجربه‌های خود را در نخستین آثارش نوشت. گزنۀ شکوفا[۹](۱۹۳۵) رمانی شرح حال گونه از دوران کودکی اوست.