ماسکیلین، نویل (۱۷۳۲ـ۱۸۱۱)
ماسْکیلین، نِویل (۱۷۳۲ـ۱۸۱۱)(Maskelyne, Nevil)
اخترشناس انگلیسی. رصدهایی صورت داد تا دریابد شیوۀ استفاده از فاصلۀ ماه[۱] برای تعیین طول جغرافیایی[۲] در دریا قابل اطمینان است. در ۱۷۷۴، جرم زمین را با توجه به انحراف خط شاغول، در نزدیکی ماونت شیهالیون[۳] در پرت‌شر[۴] اسکاتلند، برآورد کرد. در ۱۷۶۵، اخترشناس سلطنتی[۵] شد و این مقام را تا پایان عمر حفظ کرد. از ۱۷۶۶، انتشار تقویم نجومی دریانوردی[۶] را آغاز کرد. این مجموعه شامل زیج‌های نجومی (جدول‌های اخترشناختی)[۷] و رهنمود‌هایی برای ناوبری بود که شاید ماندگارترین خدمت او به اخترشناسی باشد. در لندن زاده شد و در مدرسۀ وست‌مینستر[۸] و کیمبریج درس خواند. در ۱۷۵۵، به مقام کشیشی بارنت[۹] گماشته شد، اما در رصدخانۀ گرینویچ[۱۰] لندن شروع به کار کرد و به محاسبۀ جدول‌هایی برای جیمز برَدلی[۱۱] پرداخت که در آن هنگام اخترشناس سلطنتی بود. برَدلی ترتیبی داد تا او با حمایت انجمن سلطنتی[۱۲] برای رصد گُذر[۱۳] زهره[۱۴]، در ۱۷۶۱، به سنت هلنا[۱۵] برود. با این‌حال اطمینانی به تجهیزاتی که برایش تدارک دیده بودند نداشت و در زمان گذر، وضعیت آب و هوا هم نامساعد شد. ماسکیلین در این سفر دریایی روش قمری را برای یافتن طول جغرافیایی آزمود و نتیجه را در ۱۷۶۳، در راهنمای ناوبران بریتانیا[۱۶]، که پیش‌آهنگ همۀ تقویم‌های نجومی دریانوردی بود، منتشر ساخت. تا ۱۷۷۲ موفق به کامل‌کردن روش خود برای رصدکردن گُذرها نشد، در آن زمان دیگر از وقت گُذر ۱۷۶۹ نیز گذشته بود و گُذر بعد هم در عمر او اتفاق نیفتاد.