ولف، ماکسیمیلیان (۱۸۶۳ـ۱۹۳۲)
وُلْف، ماکْسیمیلیان (۱۸۶۳ـ۱۹۳۲)(Wolf, Maximilian)
| ماکسیمیلیان ولف Maximilian Wolf | |
|---|---|
| زادروز |
هایدلبرگ ۱۸۶۳م |
| درگذشت | ۱۹۳۲م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در رشته اخترشناسی ریاضیاتی در استکهلم سوید |
| شغل و تخصص اصلی | اخترشناس |
| گروه مقاله | اخترشناسی |
| جوایز و افتخارات | ابداع روش های عکاسی جدید برای اخترشناسی رصدی، کاشف چند سحابی جدید در درون و بیرون کهکشان راه شیری و بیش از ۲۰۰ سیارک، کشف دنباله داری در ۱۸۸۳ |
اخترشناس آلمانی. روش‌های عکاسی جدیدی را برای اخترشناسی رصدی ابداع کرد. او کاشف چند سحابی[۱] جدید در درون و بیرون کهکشان راه شیری[۲] و بیش از ۲۰۰ سیارک[۳] بود. در ۱۸۸۳، دنباله‌دار[۴]ی را کشف کرد که به‌نام او نامیده می‌شود. در هایدلبرگ[۵] زاده شد و در آن‌جا درس خواند. چندی بعد، به تحصیل در رشتۀ اخترشناسیِ ریاضیاتی در استکهلم سوئد پرداخت. بیشتر دوران کاری خود را در هایدلبرگ سپری کرد و در ۱۸۹۳، به مقام استادی رسید. از ۱۸۸۵ تا ۱۸۹۶، از رصدخانۀ خصوصی کوچکی استفاده می‌کرد و سپس سرپرست رصدخانۀ جدیدی در کونیشتول[۶]، واقع در نزدیکی هایدلبرگ، شد که با پی‌گیری خودش تأسیس شده بود. ولف برای نخستین‌بار عکاسی افت زمانی[۷] را در اخترشناسی به کار برد. او از این فن برای آشکارسازی سیارک‌ها استفاده می‌کرد. در ۱۹۰۳، نخستین سیارک را از گروهی معروف به سیارک‌های تروا[۸]، شماره ۵۸۸، کشف کرد که بعدها آشیل[۹] نامیده شد. مدار این سیارک‌ها دقیقاً با مدار مشتری[۱۰] همگام است. این سیارک‌ها از لحاظ گرانشی، پیکربندی پایداری را بین مشتری و خورشید تشکیل می‌دهند. این نوع سامانۀ مثلثی سه‌جسمی را ژوزف لاگرانژ[۱۱] در دهۀ ۱۷۷۰ پیش‌بینی و تحلیل کرده بود. ولف مستقل از اخترشناس امریکایی، ادوارد بارنارد[۱۲]، کشف کرد که «تهی‌جا[۱۳]»های تاریک راه کاهکشان در واقع سحابی‌هایی‌اند که به‌سبب وجود مقدار زیادی غبار به رنگ تیره درآمده‌اند. او ویژگی‌های طیفی، و چگونگی توزیع آن‌ها را نیز بررسی کرد. در ضمن، برای نخستین‌بار دنباله‌دار هالی[۱۴] را هنگام نزدیک‌شدن آن به زمین رصد کرد (۱۹۰۹). از راه کهکشان نیز عکس‌برداری کرد و چندین سحابی، ازجمله خوشه[۱۵]ای شامل ۱۰۸ سحابی کم‌فروغ در صورت فلکی گیسو[۱۶]، و گروهی دیگر در صورت فلکی سُنبله[۱۷] را کشف کرد. همچنین، ستاره‌های متغیر[۱۸]، و ستاره‌‌ای گذرا[۱۹] را رصد کرد که در ۱۹۲۷، در صورت فلکی عقاب[۲۰] پدیدار شده بود.