ملویل، اندرو (۱۵۴۵ـ۱۶۲۲)
مِلْویل، اَندِرو (۱۵۴۵ـ۱۶۲۲)(Melville, Andrew)
مصلح دینی، عالم تعلیم و تربیت، و ادیب اسکاتلندی. در مقام رهبر کلیسای پرسبیتری[۱] جانشین جان ناکس[۲] شد. پس از تحصیل در دانشگاه‌های سنت اندروز[۳]، پاریس، و پواتیه[۴]، و تدریس در ژنو[۵]، در ۱۵۷۴ رئیس دانشگاه گلاسگو و سپس رئیس کالج سنت مری[۶] در سنت اندروز شد و آموزش زبان‌های خارجی، علوم، و انواع جدید فلسفه و کلام را گسترش داد. بزرگ‌ترین دستاورد او رهبری کلیسای اسکاتلند[۷] در مسیر حرکت به سوی قالب پرسبیتری بود. برای حفظ استقلال کلیسا از حکومت، در ۱۵۷۸ کتاب دوم انضباط[۸] را تدوین کرد که جایی برای نظام اسقفیه‌گرا[۹] در کلیسای اسکاتلند باقی نمی‌گذاشت. از این‌رو، با نایب‌السلطنه و سپس خود شاه درافتاد و در ۱۵۸۴ ناچار به فرار از اسکاتلند شد. سال‌های ۱۶۰۷ تا ۱۶۱۱ را در زندان برج لندن[۱۰] گذراند و پس از آزادی برای تدریس الهیات کتاب مقدس[۱۱] راهی دانشگاه سدان[۱۲] در فرانسه شد. یازده سال باقی‌مانده از عمرش را در همین کرسی سپری کرد. او اشعاری نیز به لاتینی سروده است.