منا منا ثقیل و فرسین

مَنا مَنا ثَقَیل و فَرَسین (mene, mene, tekel, upharsin)

در عهد عتیق (دانیال) عبارتی که در ضیافت بَلشَصَّر به دیوار نقش بست و دانیال نبی آن را نشانۀ سقوط حکومت او و انهدام قریب‌الوقوع بابِل گرفت و چنین تفسیر کرد: منا (خدا سلطنت تو را شمرده و آن را به انتها رسانیده است)؛ ثقیل (در میزان سنجیده‌شده و ناقص درآمده‌ای)؛ فرسین (سلطنت تو تقسیم و به مادیان و فارسیان بخشیده شده است). در ۱۲ اکتبر ۵۳۹پ‌م بابل بدون مقاومت گشوده شد و هفده روز بعد، احتمالاً پس از مرگ بلشصر، کوروش به شهر قدم گذاشت.

 

---