سلامت روانی
سلامت روانی (mental health)
در روانشناسی، آسایش و سلامت روانی، از لحاظ تواناییهای ذهنی، توانایی مدارا با مسائل روزمره، و برقراری روابط پایدار. پس از انتشار مراقبت مادری و سلامت روانی[۱]، اثر جان بولبی[۲] (۱۹۵۱)، روابط مادر و کودک در روانکاوی اهمیت بسیاری یافت و انبوه مطالعات روانشناسان و کردارشناسان نیز تأثیر روابط گرم، صمیمانه و پایدار را بر رشد فکری و اجتماعی و سلامت روانی کودک اثبات کرد. جداشدن از مادر یا جانشین او ممکن است رشد زبان و مهارتهای فکری را به تعویق انداخته، زندگی عاطفی کودک را بهشدت مختل کند. عضویت در گروه همتراز[۳] عامل مهم رشد در بلوغ و نوجوانی است؛ نوجوان در روابط با گروههای همتا، هویت[۴] خود را تثبیت میکند. شخصی که سلامت روانی دارد هنگام بروز بحران بهطور طبیعی از عهدۀ آن برمیآید. با این همه، بحران در زندگی شخصی که رشد اجتماعی و عاطفی مناسب نداشته است، سبب دلتنگی و غالباً بیثباتی و بیماریهای روانی میشود.