مسرشمیت، ویلی (۱۸۹۸ـ۱۹۷۸)
مِسِرشْمیت، ویلی (۱۸۹۸ـ۱۹۷۸)(Messerschmitt, Willy)
طراح آلمانی هواپیما. طرح هواپیمای Me-۱۰۹ او الگوی هواپیماهای جنگندۀ استاندارد لوفتوافه[۱] (نیروی هوایی آلمان) در جنگ جهانی دوم بود. هواپیمایMe-۲۶۲ (۱۹۴۴) نخستین جنگندۀ جت بود که به تولید انبوه رسید. هواپیماهایش ساده و سبک بودند. پسای آیرودینامیکی[۲] آنها حداقل، و اصلاح پیوستۀ آنها امکانپذیر بود. از اوایل دهۀ ۱۹۲۰، زمانی که بازار هنوز به دنبال هواپیماهای دوباله با تیرکها و سیمهای مهار رؤیتپذیر بود، هواپیمای تکبالهای با بال طرهای طراحی کرد. در ۱۹۳۷، هواپیمای Me-۱۰۹ رکورد سرعت جهان را، با سرعت ۶۱۰ کیلومتر در ساعت، در اختیار گرفت. مسرشمیت در فرانکفورت ـ آم ـ ماین[۳] زاده شد و در هنرستان فنی مونیخ درس خواند. او گلایدری را با همکاری فریدریش هارت[۴]، پیشگام پرواز با گلایدر، طراحی کرد که در ۱۹۲۱ رکورد غیررسمی جهان در زمینۀ طول پرواز را بهدست آورد. آن دو در ۱۹۲۲ مدرسۀ پرواز را تأسیس کردند. در ۱۹۲۳، زمانیکه مسرشمیت هنوز دانشجو بود، شرکتی را در بامبرگ[۵] تأسیس کرد. نخستین محصول این شرکت گلایدر تکبال طرهای اِس ـ ۱۴ بود. نخستین هواپیمای موتوردار او در ۱۹۲۵ تولید شد که نوعی هواپیمای فوق سبک دونفرۀ ورزشی Me-۱۷ بود. در ۱۹۲۶، هواپیمای کوچک حملونقلMe-۱۸ را به بازار عرضه کرد. هواپیمایMe-۳۷ در ۱۹۳۴ به بازار آمد و نخستین نمونۀ هواپیماهای تکبال چهارنفره با بالهای کوتاه بود که ارابۀ فرود آن جمع میشد و باله نیز داشت. در ۱۹۳۸، مسرشمیت مدیر شرکت هواپیماسازی بایر[۶] شد. این شرکت طرحهای او را برای تولید انواع گوناگون هواپیمای جنگنده، بمبافکن، و هواپیمای ترابری اجرا میکرد و بعدها نیز به شرکت سهامی مسرشمیت تغییر نام یافت. در پایان جنگ جهانی دوم، مسرشمیت دو سال در زندان متفقین بود و بعد از آن از ساخت هواپیما در آلمان منع شد. پس از آزادی به طراحی و ساخت اتومبیل دونفره پرداخت. در ۱۹۵۲، طراحی هواپیما را طبق قراردادی با شرکت اسپانیایی هیسپانو[۷] از سر گرفت. از ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۴، به همکاری با شرکتهای آلمانی بولکو[۸] و هاینکل[۹] پرداخت و هواپیمای جنگی عمودپرواز مافوق صوت ویجی ـ ۱۰۱ را طراحی کرد. در ۱۹۶۳، شرکتش در شرکت بولکو ادغام شد و بعدها شرکت هواپیماسازی هامبورگ[۱۰] نیز به این دو شرکت پیوست. در ۱۹۶۹، مدیر گروه حاصل از این سه شرکت، مسرشمیت بولکو بلوهم[۱۱]، شد.