میخاییل بیزانسی هشتم
میخائیل بیزانسی هشتم (ح ۱۲۲۴ـ۱۲۸۲م)(Michael VIII)
(یا: میخائیل پالایولوگوس[۱]) امپراتور بیزانـس[۲] (حک: ۱۲۶۱ـ۱۲۸۲م). در نیقیـــه[۳] به‌دنیا آمـــد و سرسلسلۀ پالایولوگوس بود. درپی قتل نایب‌السلطنۀ امپراتور یوحنای چهارم[۴]، نایب‌السلطنه شد (۱۲۵۸م) و دیری نگذشت که در ۱۲۵۹م شریک امپراتوری شد. سپس، به قسطنطنیه[۵] لشکر کشید و امپراتوری بیزانس را که ۵۷ سال در اشغال امپراتوری لاتین[۶] بود، از امپراتور بالدوین دوم[۷] بازپس گرفت. با احیای امپراتوری بیزانس، میخائیل تاج بر سر نهاد و یوحنای چهارم را کور و زندانی کرد. باقی سلطنت میخائیل به جنگ علیه شارل اول[۸] ناپل و سیسیل، و جنگ با حاکمان اپیروس[۹] گذشت. در ۱۲۷۲م با تاتارها و سلاطین مملوک[۱۰] صلح کرد و برای تقویت خود در برابر شارل، گاه با ونیز و گاه با جنووا[۱۱] متحد می‌شد. با پاپ گرگوریوس دهم[۱۲] برای وحدت کلیساهای غربی و شرقی مذاکره کرد، و در ۱۲۷۴م فرستادگان وی به دومین شورای لیون[۱۳] توافق کردند که برتری روحانی پاپ را به‌رسمیت بشناسند. ولی در ۱۲۸۱م پاپ مارتینوس چهارم[۱۴]، از حامیان شارل، این وحدت را از میان برداشت و میخائیل را تکفیر کرد؛ در همین زمان قوای شارل و ونیز به اپیروس حمله کردند. میخائیل به مدد شورشی در سیسیل، که قدرت شارل را در سیسیل (۱۲۸۲م) درهم شکست، تاج‌وتختش را حفظ کرد. میخائیل حاکمی باهوش بوده و زندگی‌نامۀ خودنوشتی به یادگار گذاشته است. او سرانجام در تراس (تراکیه)[۱۵] درگذشت.