میکروفون
میکروفون (microphone)
یکی از اجزای اصلی دستگاه‌های ضبط و پخش صدا، برای تبدیل انرژی مکانیکی امواج صوتی به سیگنال‌های الکتریکی[۱]. با استفاده از تراگردان[۲] کار می‌کند. در میکروفون، دیافراگمی[۳] متصل به سیم‌پیچ[۴] بین دو قطب[۵] آهنربایی دایم[۶] قرار دارد. امواج صوتی سبب ارتعاش دیافراگم می‌شوند و دیافراگم نیز سیم‌پیچ را در میدان مغناطیسی[۷] آهنربای دایم به حرکت درمی‌آورد. درنتیجه، جریان القایی[۸] منطبق با الگوی امواج صوتی[۹] از سیم‌پیچ می‌گذرد و به تقویت‌کننده (آمپلی‌فایر) می‌رسد. سیگنال‌های تقویت‌شده ضبط یا با بلندگو پخش می‌شوند. دهنی تلفن[۱۰] از ساده‌ترین میکروفون‌هاست که مخترع اسکاتلندی، اَلگزاندر گراهام بل[۱۱]، آن را اختراع کرد (۱۸۷۶). سایر میکروفون‌ها در دستگاه‌های ضبط صدا و فیلم‌برداری ناطق به‌کار می‌روند. تلفن‌ها میکروفون زغالی[۱۲] دارند. این نوع میکروفون فقط در گسترۀ باریکی از فرکانس کار می‌کند. برای پخش موسیقی زنده غالباً از میکروفون سیم‌پیچ متحرک[۱۳] استفاده می‌کنند. در این نوع میکروفون، دیافراگمی که با امواج صوتی ارتعاش می‌کند، پیچکی را در یک میدان مغناطیسی به حرکت درمی‌آورد و بدین ترتیب، جریان الکتریکی تولید می‌کند. در میکروفون نواری[۱۴]، دیافراگم و پیچک در هم ادغام شده‌اند. میکروفون خازن‌دار[۱۵] اغلب در دستگاه‌های پخش صوت به‌کار می‌رود و با خازن[۱۶] کار می‌کند.