بمب میلز
بُمبِ میلز (Mills bomb)
نارنجک[۱] دستی استاندارد در ارتش بریتانیا. از جنگ جهانی اول تا دهۀ ۱۹۶۰ استفاده می‌شد و پس از آن جمع‌آوری و از رده خارج شد. بمب میلز شامل بدنۀ چدنی پُرشده با مواد منفجره و لوله‌ای مرکزی بود که در داخل آن، چاشنی بمب، فتیله، و کلاهک ضربه‌ای قرار داشت. بالای کلاهک، ضربه‌زن بود، که اهرم یا دسته‌ای بیرونی آن را مقابل فنر نگه می‌داشت و دسته نیز با یک خار دولا یا ضامن در جای خود قفل می‌شد. استفاده‌کنندۀ نارنجک آن را محکم در دست می‌گرفت و بعد دسته را به پایین فشار می‌داد و ضامن را بیرون می‌کشید. پس از پرتاب نارنجک، دسته به بیرون پرت می‌شد و فنر، ضربه‌زن را به کلاهک می‌کوبید که باعث می‌شد فتیله شروع به سوختن کند و چهار ثانیه بعد نارنجک منفجر می‌شد. ویلیام میلز، از شهر بیرمنگام، در ۱۹۱۵ بمب میلز را اختراع کرد. این سلاح با نام «نارنجک شمارۀ ۵» وارد ارتش بریتانیا شد. سپس تغییراتی در آن انجام گرفت تا بتوانند میله‌ای فولادی را به پایه‌اش پیچ کرده و آن را به صورت «نارنجک تفنگی[۲]» شلیک کنند. این شکل تغییر یافته، «نارنجک شمارۀ ۲۳» نام گرفت. در نهایت باز هم تغییراتی در آن دادند و صفحه‌ای ۶.۳سانتی‌متری را به پایه‌اش پیچ کردند تا بتوانند آن را از دهانۀ تفنگ شلیک کنند. از این نوع، که نارنجک شمارۀ ۳۶ نام داشت، ارتش بریتانیا تا دهۀ ۱۹۶۰ استفاده می‌کرد.