مویسیا
موئسیا (Moesia)
ناحیهای قدیمی در اروپای شرقی، تقریباً معادل صربستان و بلغارستان کنونی. اهالی آن در ۲۹پم مطیع روم شدند. این ناحیه اندک زمانی پیش از مرگ اوگوستوس در ۱۴م رسماً از ایالات روم شد. این ناحیه از جنوب به تراس (تراکیه)[۱] و مقدونیه[۲]، از غرب به ایلیریکوم[۳] و پانونیا[۴]، از شمال به رود دانوب، و از شرق به دریای سیاه[۵] محدود بود. سکنۀ آن از مردمان تراس بودند که سرانجام مغلوب نیروهای رومی به سرداری کراسوس[۶] کهتر، نوۀ کراسوس عضو اسبق گروه حاکمان سه نفری روم، شدند. امپراتور دومیتیانوس[۷] (سلطنت ۸۱ ـ ۹۶م) آن را به موئِسیای علیا (در غرب) و موئِسیای سفلا (در شرق) تقسیم کرد که رود سِبروس[۸] (ماریتسای کنونی) از میان آنها میگذشت. اقوام گوت در ۲۵۰م به هر دو موئِسیا هجوم بُردند، و هنگامیکه امپراتور اورلیانوس ایالت رومی داکیا[۹] را به گوتها[۱۰] واگذار کرد و اهالی آن را به جنوب دانوب منتقل کرد، منطقۀ مرکزی موئِسیا، داکیای اورِلیانوسی[۱۱] نامیده شد.