میور، ادوین (۱۸۸۷ـ۱۹۵۹)
| ادوین میور Edwin Muir | |
|---|---|
| زادروز |
1887 |
| درگذشت | 1959 |
| ملیت | اسکاتلندی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | نویسنده |
| آثار | جان ناکس، ساختار رمان |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
| خویشاوندان سرشناس | ویلا اندرسون (همسر) |
میور، اِدوین (۱۸۸۷ـ۱۹۵۹)(Muir, Edwin)
شاعر اسکاتلندی. از دوران کودکی خود در اورکنی[۱]، الهام‌هایی عارفانه می‌گرفت. نخستین اشعار[۲] (۱۹۲۵) خود را پس از سفر به اروپا و اقامتی بلندمدت در آن‌جا منتشر کرد؛ در این مدت با همکاری همسرش، ویلا اندرسون[۳] (۱۸۹۰ـ۱۹۷۰)، رمان‌نویس، آثاری از فرانتس کافکا[۴] و لیون فویشت‌وانگر[۵] را از زبان آلمانی ترجمه کرد. در اشعار او رؤیا، اسطوره، و دردسر و تهدید در کنار هم قرار می‌گیرند و زندگی‌نامۀ خودنوشت[۶] (۱۹۵۴) او در مضمون‌هایی از این دست به کندوکار می‌پردازد. اشعارِ میور مبیّن گرایش شعر قرن ۲۰ در بازگشت به تفکر دربارۀ واقعیت‌های آغازینِ زندگی بشری در روی زمین یعنی، زمان، عشق، و مرگ است. نخستین کتاب او اثری متافیزیکی (مابعدالطبیعی) و سرشار از نمادپردازی و صورِ خیال است که زندگی را به مانند جاده‌ای از خاطراتِ گذشتۀ دور به تصویر می‌کشد، ولی نوشته‌های بعدی او بیشتر مذهبی‌اند. برخی آثارش عبارت‌اند از تغییراتی دربارۀ مضمون زمان[۷] (۱۹۳۴)، ساختار رمان[۸] (۱۹۲۸)، جان ناکس[۹] (۱۹۲۹)، خوابْ‌گردها[۱۰] (۱۹۳۲)، سفر به اسکاتلند[۱۱] (۱۹۳۵)، اسکات و اسکاتلند[۱۲] (۱۹۳۶)، عصر حاضر[۱۳] (۱۹۳۹)، و مقالاتی دربارۀ ادبیات و جامعه[۱۴] (۱۹۴۹).