نیل، لویی اوژن فلیکس (۱۹۰۴ـ۲۰۰۰)
نِئل، لوئی اوژِن فِلیکْس (۱۹۰۴ـ۲۰۰۰)(Néel, Louis Eugene Felix)
| لویی اوژن فلیکس نیل Louis Eugene Felix Néel | |
|---|---|
| زادروز |
لیون ۱۹۰۴م |
| درگذشت | ۲۰۰۰م |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترا از دانشسرای عالی استراسبورگ در ۱۹۳۲ |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل فیزیک (۱۹۷۰) |
فیزیک‌دان فرانسوی. در ۱۹۷۰، به‌سبب تحقیق در زمینۀ خواص مغناطیسی جامدات و پیش‌بینی وجود نوعی مغناطیس، با پادفِرومغناطیس[۱]، به جایزۀ نوبل فیزیک دست یافت. در مواد پادفِرومغناطیسی، آهن‌رباهای مولکولی بهصورت یک‌درمیان در جهت‌های موازی قرار می‌گیرند و پذیرفتاری مغناطیسی[۲] بسیار کم آن‌ها با دما افزایش می‌یابد. پذیرفتاری در بالاتر از دمای معینی، که اکنون به دمای نِئل[۳] معروف است، اُفت می‌کند و ماده پارامغناطیس می‌شود. این رفتار مواد پادفرومغناطیس در ۱۹۳۸ بهصورت تجربی تأیید شد. در ۱۹۴۷، نِئل خاطرنشان کرد که احتمالاً موادی وجود دارند که شدت میدان آهن‌رباهای مولکولی‌شان با هم مساوی نیست. این پدیده را فِری‌مغناطیس[۴] می‌گویند که در بعضی فریت‌ها و آهن‌رباهای طبیعی دیده می‌شود. او خاصیت مغناطیسی بعضی از سنگ‌ها را نیز توضیح داد و از این راه توانست تاریخ گذشتۀ میدان مغناطیسی زمین را بررسی کند. نئل در لیون زاده شد و در ۱۹۳۲، از دانشسرای عالی استراسبورگ دکترا گرفت. در ۱۹۳۷، استاد فیزیک دانشگاه استراسبورگ شد. بعدها به دانشگاه گرونوبل[۵] منتقل شد و تا ۱۹۷۶ استاد فیزیک آن‌جا بود. در ۱۹۵۴ به مدیریت، و در ۱۹۷۱ به ریاست مؤسسۀ پلی‌تکنیک گرونوبل[۶] رسید. در ۱۹۵۶، مدیر مؤسسۀ مطالعات هسته‌ای گرونوبل[۷] شد.