از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نابوت (Naboth)
(در عبری بهمعنی «میوهها») در عهد عتیق (اول پادشاهان ۲۱)، صاحب تاکستانی که آحاب[۱]، شاه اسرائیل، بدان چشمداشت. چون نابوت از فروش ملک پدری سرباز زد، ایزابل[۲] زن آحاب به او بهتان کفرگویی زد و فرمان داد سنگسارش کردند. سقوط خاندان آحاب نتیجۀ ظلمی قلمداد میشود که در حق نابوت شد.