ناپلیون ژوزف شارل بناپارت
ناپِلْئون ژوزف شارل بُناپارت (۱۸۲۲ـ۱۸۹۱)(Napoleon Joseph-Charles Bonaparte)
(معروف به: پرنس ناپلئون و پلون ـ پلون) شاهزاده، سیاستمدار و نظامی فرانسوی، کوچک‌ترین پسر ژروم بناپارت[۱]. در تریست[۲] به‌دنیا آمد و پس از انقلاب ۱۸۴۸ فرانسه، نمایندۀ جزیرۀ کُرس[۳] در مجلس ملی[۴] فرانسه شد. گرچه او مخالف کودتای ۱۸۵۱ برای برقراری دوبارۀ نظام امپراتوری بود، اما به‌عنوان ولیعهد احتمالی ناپلئون سوم انتخاب شد تا چنانچه امپراتور بدون داشتن فرزندی بمیرد، امپراتور آیندۀ کشور شود. او در جنگ کریمه[۵] در ۱۸۵۴ با درجۀ ژنرالی شرکت کرد و در بین سربازان زیردست خود به فرماندۀ ترسو[۶] شهرت یافت. پس از بازگشت از جنگ، مسئولیت برپایی نمایشگاه بین‌المللی ۱۸۵۵ را برعهده گرفت و سپس وزیر مستعمرات و الجزایر در کابینۀ فرانسه شد. او در ۱۸۵۹ با دختر ویکتور امانوئل دوم[۷]، پادشاه ساردنی[۸]، ازدواج کرد و پس از آغاز جنگ آزادی‌بخش در ایتالیا، نیروهای فرانسوی را در اشغال توسکان[۹] فرماندهی کرد. پس از مرگ ناپلئون سوم، بین ژوزف و برادر بزرگترش ناپلئون ـ ویکتور ـ ژروم[۱۰] بر سر تاج‌وتخت اختلاف افتاد و هواداران خاندان ناپلئون، ویکتور را برای رهبری به او ترجیح دادند. او سرانجام در رم[۱۱] درگذشت.