نیوکلاسی سیسم

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(تغییرمسیر از Neoclassicism)

نِئوکِلاسی‌سیسم (neoclassicism)

تابلوي مرگ سقراط، اثر ژاک لوئي داويد

جنبشی در هنر، معماری، و طراحی، در اروپا و امریکای شمالی، حدود ۱۷۵۰ـ۱۸۵۰، که تجدید حیات سبک‌های کلاسیک یونانی و رومی، ویژگی آن بود. نمایندگان برجستۀ آن عبارت بودند از معماران کلود نیکلا لودو[۱] و رابرت آدام[۲]؛ نقاشان ژاک لوئی داوید[۳]، ژان اَنگْر[۴]، و آنتون مِنگس[۵]؛ مجسمه‌سازان آنتونیو کانووا[۶]، جان فلَکسمَن[۷]، برتل توروالسن[۸]، و یوهان سِرگل[۹]؛ و طراحان جوسایا وِجوود[۱۰]، جورج هِپِلوایت[۱۱]، و تامس شِراتون[۱۲]. نئوکلاسی‌سیسم جانشین روکوکو[۱۳] شد، و از کاوش‌های باستان‌شناسی شهرهای رومی، پومپئی[۱۴] و هرکولانوم[۱۵] الهام گرفت، که از ۱۷۴۸ آغاز شده بود. عامل مؤثر دیگر در احیای سبک‌های یونانی، مطالعات و نظریات یوهان وینکلمان[۱۶]، مورخ هنر آلمانی، بود؛ او مهم‌ترین عناصر هنر کلاسیک را «سادگی اصیل و شکوه خاموش» آن دانست. هنرمندان نئوکلاسیک برای دستیابی به این کیفیت‌ها به تقلید از شیوه‌ها و مضامین کلاسیک (بیشتر با استفاده از ستون‌ها، سنتوری[۱۷]ها، افریز[۱۸]ها، و نقش‌مایه‌های زینتی) پرداختند. مضمون‌ها را از هومر و پلوتارک[۱۹] گرفتند و از تصویرهای خطی ساده‌ای تأثیر پذیرفتند که جان فلاکسمن برای ایلیاد[۲۰] و اودیسه[۲۱] آفرید. ژاک لوئی داوید بزرگ‌ترین نقاش نئوکلاسیک بود، که نقاشی‌اش با نام سوگند هوراس‌ها[۲۲] (۱۷۸۴، لوور[۲۳])، با تلفیق آرمان‌گرایی و رواقیگری[۲۴] و سادگی، الگویی برای این جنبش شد. در معماری، طرح‌های خیالی جووانّی پیرنزی[۲۵]، و اتین لوئی بوله[۲۶] تأثیرگذار بودند، اگرچه فقط اندکی از کار آن‌ها به‌اتمام رسید.

 


  1. Claude Nicolas Ledoux
  2. Robert Adam
  3. Jacques-Louis David
  4. Jean Ingres
  5. Anton Mengs
  6. Antonio Canova
  7. John Flaxman
  8. Bertel Thorvaldsen
  9. Johann Sergel
  10. Josiah Wedgwood
  11. George Hepplewhite
  12. Thomas Sheraton
  13. rococo
  14. Pompeii
  15. Herculaneum
  16. Johann Winckelmann
  17. pediment
  18. frieze
  19. Plutarch
  20. Iliad
  21. Odyssey
  22. Oath of the Horatii
  23. Louvre
  24. Stoicism
  25. Giovanni Piranesi
  26. Étienne Louis Boullée