ریژکوف، نیکلای (۱۹۲۹)
ریژْکوف، نیکُلای (۱۹۲۹)(Ryzhkov, Nikolay)
سیاستمدار روس، از ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰، در دورۀ ریاست جمهــوری گـورباچـف، نخسـت‌وزیر شوروی. از ۱۹۷۵ عهـده‌دار مناصـب دولتی و حزبی مختلفی بود. ریژکوف، که فن‌سالاری کم سروصدا بود، اصلاحات اقتصادی نامحبوب شوروی را طراحی کرد. در اوت ۱۹۹۶، از اعضای برجستۀ اتحاد مردمی میهن‌پرستان روسیه[۱] شد که عمده‌ترین جناح چپ به رهبری کمونیست‌ها در دومای روسیه بود. ریژکوف، به‌عنوان مهندسی که مدرک خود را از پلی‌تکنیک اورال واقع در یکاترینبورگ[۲] (اسوردلوفسک[۳] سابق) گرفته بود، مدارج ترقی را پیمود و به ریاست مجتمع عظیم مهندسی اورالماش[۴] رسید. از ۱۹۵۹ به عضویت حزب کمونیست درآمد و در ۱۹۷۵ به معاونت وزیر مهندسی سنگین رسید. سپس، از ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۲ معاون اول ریاست گاسپلان[۵] (سازمان برنامه‌ریزی مرکزی) و از ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۵ دبیر کمیتۀ مرکزی در امور اقتصادی بود و پس از آن به نخست‌وزیری رسید. او را اصلاح‌طلبی محتاط‌تر و تمرکزگراتر از گورباچف می‌دانستند. در ۱۹۹۰، درنتیجۀ اعتراف به شکست در اجرای برنامۀ اصلاحات اقتصادی پرسترویکا[۶]، ناچار از استعفا شد، اما فقط با حمایت گورباچف بر سر کار باقی ماند. درپی سکتۀ قلبی شدیدی که در دسامبر ۱۹۹۰ عارض او شد، از نخست‌وزیری شوروی کناره گرفت. در ژوئن ۱۹۹۱، برای احراز مقام ریاست جمهوری فدراسیون روسیه، با بوریس یلتسین[۷] رقابت کرد اما توفیقی به‌دست نیاورد.