نیتی، فرانچسکو ساوریو (۱۸۶۸ـ۱۹۵۳)
نیتی، فرانْچِسْکو ساوِریو (۱۸۶۸ـ۱۹۵۳)(Nitti, Francesco Saverio)
سیاستمدار و اقتصاددان ایتالیایی. در دورۀ بحران اقتصادی و سیاسیِ پس از جنگ جهانی اول، نخست‌وزیر و وزیر کشور ایتالیا بود (۱۹۱۹ـ۱۹۲۰). نظام نمایندگی نسبی (تقسیم کُرسی‌ها به نسبت آرا) را برقرار کرد، اما در ایجاد دولت با ثبات ائتلافی ناکام ماند. سیاستمداری لیبرال بود؛ اما برای جا انداختن اصول خود در میان مردم پویایی لازم را نداشت و به تعبیری، دولت متزلزل او راه را برای به‌قدرت رسیدن موسولینی[۱] هموار کرد. نیتی در مدت حکومت دیکتاتوری موسولینی در فرانسه به‌سر برد و از ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۵ زندانی آلمانی‌ها بود. پس از جنگ جهانی دوم، در مقام رهبر اتحادیۀ دموکراتیک ملی[۲] به ایتالیا بازگشت، اما نفوذ سیاسی پیشین را نداشت. در ۱۹۴۷ تلاش او برای تشکیل دولتی ائتلافی به نتیجه نرسید و پس از آن از سیاست کناره گرفت.