ناسلین ولهارد، کریستین (۱۹۴۲)
ناسْلین وُلْهارد، کریسْتیَن (۱۹۴۲)(Nusslein-Volhard, Christiane)
| کریستین ناسلین ولهارد Christiane Nusslein-Volhard | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۲م |
| ملیت | آلمانی |
| شغل و تخصص اصلی | متخصص ژنتیک |
| گروه مقاله | زیست شناسی |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی (۱۹۹۵) |
متخصص آلمانی ژنتیک. با ادوارد لوئیس[۱] و اریک ویشاوس[۲] به‌سبب کشف ژن‌هایی که مراحل اولیۀ نمو بدن را در مگس سرکه کنترل می‌کنند، به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۹۵ دست یافت. او پژوهش‌های بسیاری دربارۀ نمو جنینی مگس سرکۀ دروزفیلا ملانوگاستر صورت داد. همچنین، ۴۰هزار جهش ژنی اتفاقی را به‌منظور مطالعۀ اثر جهش بر نمو مگس سرکه بررسی و ۱۵۰ ژن را شناسایی کرد. سپس، تعدادی از این ژن‌ها را کلون کرد و به مطالعۀ آثار متقابل آن‌ها پرداخت. او آزمایش در زمینۀ شناسایی همۀ ژن‌های دخیل در نمو مگس سرکه را در آزمایشگاه اروپایی زیست‌شناسی مولکولی[۳]، واقع در هایدلبرگ[۴]، صورت داد. بسیاری از زیست‌شناسان متخصص نمو از سویه‌های جهش‌یافته‌ای که او ایجاد کرد، بهره بردند. تحقیقات پیش‌گامانۀ ادوارد لوئیس در اواخر دهۀ ۱۹۷۰ الهام‌بخش ناسلین ولهارد بودند. لوئیس تراریختی[۵]هایی در مگس سرکه را شناسایی کرده بود که منجر‌به جایگزینی قطعه‌ای از بدن به‌جای قطعه‌ای دیگر می‌شوند. مشخص شده است که این تراریختی‌ها نتیجۀ جهش در خانوادۀ معروف به مجموعۀ بای‌توراکس[۶] است. ژن‌های واقع در ابتدای این مجموعه قطعات جلویی بدن، و ژن‌های پایینی قطعات بدنی عقبی‌تر را کنترل می‌کنند. هنگامی که مشخص شد ترتیب ژن‌های این مجموعه در انسان‌ها نیز حفظ شده است، این کشف اهمیت ویژه‌ای پیدا کرد. ناسلین ولهارد در دهۀ ۱۹۹۰ برای ایجاد دسته‌بندی گوناگونی‌های وراثتی طرح بزرگی را آغاز کرد که در آن به‌جای مگس‌های سرکه از گورخرماهی[۷] استفاده کرد. در سال ۲۰۰۰، گروه تحقیقاتی ناسلین ـ ولهارد با پیوستن به صنایع دارویی آرتمیس[۸] به بررسی حدود ۱۷میلیون گورخرماهی پرداخت. در این طرح، اسپرم گورخرماهی در معرض تابش مواد شیمیایی جهش‌زا قرار می‌گیرد، آن‌گاه برای کشف جهش‌های همۀ ژن‌های دخیل در نمو به مطالعۀ جهش‌های حاصل می‌پردازند.