پاز، اوکتاویو (۱۹۱۴ـ۱۹۹۸)
پاز، اوکتاویو (۱۹۱۴ـ۱۹۹۸)(Paz, Octavio)
| اوکتاویو پاز Octavio Paz | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۴م |
| درگذشت | ۱۹۹۸م |
| ملیت | مکزیکی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه ملی مکزیک |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | مقاله نویس |
| آثار | سنگ آفتاب (۱۹۵۷) |
| گروه مقاله | ادبیات سایر کشورها |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل ادبیات (۱۹۹۰) |
شاعر، مقاله‌نویس، و اندیشمند سیاسی مکزیکی. آثار او مبیّن تأثیرات بسیاری از مارکسیسم، سوررئالیسم[۱]، و اساطیر آزتک است. کتاب هزارتوی تنهایی[۲] (۱۹۵۰)، که توجه جهانیان را به او جلب کرد، به کاوش در میراث مکزیک می‌پردازد. شعر بلندش به نام سنگ آفتاب[۳] (۱۹۵۷) که از تقابل تصاویر بهره می‌گیرد و بر محور سنگ گاه‌شماری آزتک[۴]، که جهان آزتک را ترسیم می‌کند، تمرکز یافته، نمادی از تنهایی افراد و جست‌وجوی آنان برای اتحاد با دیگران است. برندۀ جایزۀ نوبل[۵] ادبیات در ۱۹۹۰ شد. پاز در ۱۹۶۲ سفیر مکزیک در هند شد، اما در اعتراض به دولت مکزیک در کشتار ۲۰۰ دانشجوی تظاهرکننده در جشن بازی‌های المپیک[۶] (۱۹۶۸) استعفا کرد. ماهنامۀ پلورال[۷] را، که بعداً ووئلتا[۸] نامیده شد، در ۱۹۷۱ دایر کرد که در آن به تحلیل سوسیالیسم و لیبرالیسم می‌پرداخت و مکزیک را واداشت تا استقلال خود را حفظ کند و از زیر نفوذ کمونیسم و امریکا دور بماند. ازجمله آثار اوست: مجموعۀ اشعار ۱۹۵۷ـ۱۹۸۷ [۹] (۱۹۸۸) و یک زمین، چهار یا پنج جهان[۱۰] (۱۹۸۴). پاز در مکزیکوسیتی به‌دنیا آمد، در دانشگاه ملی مکزیک تحصیل کرد، اما آن‌جا را در ۱۹۳۶ ترک کرد تا مدرسه‌ای برای کمک به کودکان فقیر منطقۀ روستایی یوکاتان[۱۱] تأسیس کند. در جنگ داخلی اسپانیا در ۱۹۳۷، در یک گروه نظامی جمهوری‌خواه به فرماندهی دیوید سیکئیروس[۱۲] جنگید. پس از مدتی‌که روزنامه‌نگار جناح چپ و دیپلمات مکزیکی (۱۹۴۶ـ۱۹۵۱) بود، همۀ هم خود را صرف نویسندگی کرد.