کلیسون، اولیویه دو (ح ۱۳۳۲ـ۱۴۰۷م)
کِلیسون، اولیویه دو (ح ۱۳۳۲ـ۱۴۰۷م)(Clisson, Olivier de)
شهربان فرانسوی. درخلال جنگ صدساله[۱] (۱۳۳۷ـ۱۴۵۳م) در ارتش انگلیس، فرانسه، و برتانی[۲] فرمانده نظامی بود. کلیسون، که در انگلیس پرورش یافته بود، در حمایت از جان چهارم، دوک برتون[۳]، با شارلِ بلوایی[۴]، که از حمایت فرانسه برخوردار بود، جنگید و در نبرد اوره[۵] (۱۳۶۴م) به پیروزی دست یافت که به کشتهشدن شارل انجامید. برتون، که مدعی تاجوتخت بود، به سلطنت رسید و کلیسون، که انتظار قدردانی بیشتری را از سوی او داشت، از وی روگرداند و به فرانسه رفت. در دربار شارل پنجم به دریافت منصب نظامی نایل آمد و با خشونت و بیرحمی علیه نیروهای انگلیسی در خاک فرانسه جنگید و در نبرد رُزبِک[۶] (۱۳۸۳م)، نیروهای انگلیسی را شکست داد. پس از مبتلاشدن شارل ششم به جنون، کلیسون از همۀ مناصب و امتیازات محروم شد و با جان چهارم آشتی کرد؛ جان نیز در بستر مرگ وی را به سرپرستی کودکان و فرمانداری برتانی منصوب کرد.