نورشناسی (کتاب)
نورشناسی (کتاب)(Opticks)
(یا:رساله‌ای دربارۀ بازتاب‌ها و شکست‌ها و انحراف‌ها و رنگ‌ها) رساله‌ای بنیادی دربارۀ نورشناسی، از آیزاک نیوتون، منتشر شده به انگلیسی در ۱۷۰۴. این اثر مشتمل بر ۳ جلد و گزیده‌ای از پژوهش‌های ۴۰سالۀ نیوتون در نورشناسی (اپتیک) است. در جلد نخست، پس از چند فصل به‌عنوان مقدمات و تعریف‌ها، از شکست نور و پراکندگی و تجزیه و ترکیب رنگ‌ها بحث شده است. جلد دوم به بحث دربارۀ رنگِ تیغه‌های نازکِ شفاف و گروهی از پدیده‌ها (پدیده‌های تداخل) اختصاص دارد. نیوتون در جلد سوم از انحراف اشعه، که پیش از آن کشیش گریمالدی آن را کشف کرده و نام دیفراکسیون (یعنی پَراش) به آن داده بود، بحث کرده است. پایان کتاب نیز دربردارندۀ ۳۱ سؤال مسئله‌گونه حاوی همۀ اندیشه‌های بنیادی نیوتون دربارۀ ساختارهای نور و ماده است، که باید به‌کوشش آیندگان حل شود. نیوتون پس از انتشار این اثر دیگر نظریۀ مهمی بر آن اضافه نکرده و تغییری جدی در آن نداده است. نورشناسی به قلم ساموئل کلارک به لاتینی ترجمه و چاپ شد (۱۷۰۶).