تولیاتی، پالمیرو (۱۸۹۳ـ۱۹۶۴)
تولیاتی، پالْمیرو (۱۸۹۳ـ۱۹۶۴)(Togliatti, Palmiro)
سیاستمدار ایتالیایی. از پایهگذاران حزب کمونیست ایتالیا[۱] (۱۹۲۱) و برای تقریباً ۴۰ سال (از ۱۹۲۶ تا زمان مرگش) عملاً رهبر آن بود. سالها در تبعید بهسر برد (۱۹۲۶ـ۱۹۴۴) و پس از سقوط موسولینی[۲]، دیکتاتور فاشیست ایتالیا، به کشورش بازگشت و عضو دولت بادوگلیو[۳] شد و تا ۱۹۴۶ سِمت خود را در دولت حفظ کرد. تولیاتی حقوق خواند، در ارتش خدمت کرد، و در جنگ جهانی اول مجروح شد. در جناح انقلابی حزب سوسیالیست ایتالیا[۴] شرکت داشت؛ از آن حزب خارج شد و حزب کمونیست[۵] را تشکیل داد. سردبیر روزنامۀ ایل کمونیستا[۶] (۱۹۲۲ـ۱۹۲۴) و عضو کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست بود. وقتی موسولینی حزب مزبور را غیرقانونی اعلام کرد، تولیاتی در مسکو بود و در آنجا ماند و از اعضای اصلی کمینترن[۷] شد و به دبیرخانۀ کمینترن پیوست (۱۹۳۵). پس از سقوط موسولینی، به ایتالیا بازگشت و از سیاست تشکیل ائتلافهای سیاسی با احزاب چپگرا و دموکرات دفاع کرد؛ درنتیجۀ این سیاست کمونیستها توانستند در انتخابات ۱۹۴۸، ۱۳۵ کرسی بهدست آورند.