پنکهرست، امیلین (۱۸۵۸ـ۱۹۲۸)
پَنکْهِرسْت، امیلین (۱۸۵۸ـ۱۹۲۸)(Pankhurst, Emmeline)
(نام اصلی: امیلین گُلدن[۱]) طرفدار انگلیسی حق رأی زنان. در ۱۹۰۳ اتحادیۀ سیاسی و اجتماعی زنان[۲] را تأسیس و به دنبال آن در ۱۹۰۵ مبارزهای را برای احقاق حق رأی زنان آغاز کرد. در ۱۹۲۶ به حزب محافظهکار[۳] پیوست و نامزد نمایندگی مجلس از منطقۀ وایتچپل[۴] شد. پنکهرست در منچستر بهدنیا آمد. پدرش، رابرت گولدن[۵]، به کار چاپنقش روی پارچه اشتغال داشت و از اولین هواداران حق رأی زنان بود. در ۱۸۷۹ به همسری حقوقدانی به نام ریچارد مارزدن پنکهرست[۶] درآمد که در ۱۸۹۸ درگذشت. آنها در کمیتهای فعالیت داشتند که از قانون حق مالکیت زنان متأهل[۷] حمایت میکرد. از ۱۹۰۶ به بعد، بارها به اتهام آشوبطلبی دستگیر شد و در ۱۹۱۳ به جرم منفجر کردن خانۀ لوید جورج[۸]، در والتون[۹]، به سه سال حبس با اعمال شاقه محکوم شد. دختران او، سیلویا پنکهرست[۱۰] (۱۸۸۲ـ۱۹۶۰) و کریستبل پنکهرست[۱۱] (۱۸۸۰ـ۱۹۵۸)، که مبارز سیاسی بود، از او حمایت کردند. سیلویا پنکهرست در جنگ جهانی اول از صلحطلبان بود و نُه بار زندانی شد. امیلین پنکهرست پس از شروع جنگ جهانی اول، به مبارزات خود برای حق رأی زنان پایان داد و در امریکا به سربازگیری برای جنگ مشغول شد. در ۱۹۱۷ به روسیه رفت. یک ماه پس از مرگ او، استنلی بالدوین[۱۲] قانون نمایندگی مردم را عرضه کرد که بر طبق آن زنان از حق رأی کامل برخوردار میشدند. زندگینامۀ خودنوشت وی با نام زندگی امیلین پنکهرست[۱۳] در ۱۹۳۵ بهچاپ رسید.