پاریس، کنگره
پاریس، کُنگرِه (Paris, Congress of)
کنفرانسِ ۱۸۵۶ با شرکت نمایندگان فرانسه، بریتانیا، امپراتوری عثمانی[۱]، ساردنی[۲]، روسیه، اتریش، و پروس[۳] برای مذاکرات صلح پس از جنگ کریمه[۴]. در پیمان پاریس[۵] (۳۰ مارس ۱۸۵۶)، روسیه بیطرفی دریای سیاه[۶] را پذیرفت بهنحوی که کشتیهای جنگی حق رفتوآمد در آن را نداشته باشند، اما به روی کشتیهای تجاری همۀ کشورها باز باشد. شاهزادهنشینهای دانوبی[۷] (مولداوی[۸] و والاکیا[۹]، که پس از ۱۸۵۹ رومانی نامیده شد) کشورهای شبهمستقل خراجگزار عثمانی شناخته شدند؛ روسیه ساحل چپ مصب دانوب و بخشی از بسارابی را به آنها واگذار کرد. دانوب سفلا نیز زیر نظارت کمیسیون بینالمللی قرار گرفت. مرزهای روسیه و امپراتوری عثمانی در آسیا (به زیان روسیه) به حالت پیش از جنگ درآمد. امپراتوری عثمانی به جمع اروپاییان پیوست و تمامیت آن تضمین شد؛ سلطان نیز وعده داد به وضعیت زندگی اتباع مسیحی خود سروسامان بدهد.