پنروز، راجر (۱۹۳۱)

پِنْروز، راجِر (۱۹۳۱)(Penrose, Roger)

راجر پنروز Roger Penrose
زادروز	۱۹۳۱م
ملیت	انگلیسی
تحصیلات و محل تحصیل	دکترای کیمبریج
شغل و تخصص اصلی	ریاضی دان
شغل و تخصص های دیگر	اخترشناس
آثار	سرشت فضا و زمان (۱۹۹۶)، با همکاری استیون هاوکینگ
گروه مقاله	ریاضیات

ریاضی‌دان انگلیسی. بعضی از قضایای بنیادی دربارۀ توصیف سیاه‌چاله‌ها، و ازجمله قضایای تکینگی را با همکاری فیزیک‌دان انگلیسی، استیفن هاوکینگ، صورت‌بندی کرد. تکینگی نشان‌‌دهندۀ آن است که وقتی رُمبش گرانشی یک ستاره تا میزان معینی پیش می‌رود، تکینگی‌ها، که در مرکز سیاه‌‌‌‌‌‌چاله‌ها شکل می‌گیرند، گریزناپذیر می‌شوند. همچنین، پنروز الگویی نوین برای عالم ارائه کرده است. در کولچسترِ اسکس زاده شد و در یونیورسیتی کالج لندن درس خواند. در ۱۹۵۷، ضمن این که در کیمبریج پایان‌نامۀ دکتری خود را می‌نوشت، با همکاری پدرش شکل‌هایی هندسی ابداع کرد که ساخت سه‌بُعدی آن‌ها غیرممکن است. این شکل‌ها، وقتی هنرمند هلندی، موریس کورنلیس اِسِر، آن‌ها را در چند لیتوگراف اضطراب‌زای خود نمایش داد، مشهور شدند. پنروز، از ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۳، استاد کالج برک‌بک لندن بود و سپس به دانشگاه آکسفورد منتقل شد. وجود سطحی گیرافتاده در افق رویداد، یا فصل مشترک بین سیاه‌چاله و فضا ـ زمان، که تابش یا اطلاعات اندکی از آن به بیرون راه می‌یابد، به‌‌طور ضمنی نشان‌دهندۀ آن است که بعضی از رویدادها از دید ناظرانِ بیرون از سیاه‌چاله مخفی می‌ماند. پنروز فرضیۀ سانسور کیهانی را مطرح ساخت که براساس آن همۀ تکینگی‌ها به همین صورت مخفی‌اند. این فرضیه اکنون پذیرفته شده است. در محاسبات مربوط به جهان اجسام عادی، و ازجمله در نظریۀ نسبیت عام اینشتین، از اعداد حقیقی استفاده می‌کنند، حال آن‌که جهانِ نظریۀ کوانتومی اغلب مستلزم استفاده از دستگاه اعداد مختلط و مؤلفه‌هایی موهومی است که مضاربی از جذر عدد ۱ـ اند. پنروز بر آن است که در همۀ محاسبه‌های مربوط به هر دو جهان مایکروسکوپیکی و میکروسکوپیکی باید از اعداد مختلط استفاده کرد. لازمۀ این امر صورت‌بندی مجدد بخش بزرگی از قوانین فیزیک و فضا ـ زمان است. او الگویی از عالم عرضه کرد که اجزای سازندۀ بنیادین آن چیزهایی است که آن‌ها را توئیستور می‌نامید. آثار او عبارت‌اند از ذهن جدید امپراتور (۱۹۸۹) دربارۀ رایانه؛ ذهن، و قوانین فیزیک؛ سایه‌های ذهن؛ با زیر‌عنوان جست‌و‌جویی برای علم گُمشدۀ خودآگاهی (۱۹۹۴)؛ و سرشت فضا و زمان (۱۹۹۶)، با همکاری استیون‌ هاوکینگ.