پرل، مارتین (۱۹۲۷)
پِرْل، مارْتین (۱۹۲۷- ۲۰۱۴م)(Perl, Martin L)
فیزیکدان امریکایی. بهسبب کشف ذرۀ تاو[۱]، یکی از ذرات بنیادی[۲] سازندۀ ماده، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۹۵ دست یافت. این جایزه به او و فردریک رینیز[۳] اعطا شد. پرل و همکارانش در آزمایشهایی که از ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۷ در مرکز شتابدهندۀ خطی استنفورد[۴] کالیفرنیا[۵] صورت گرفت، ذرۀ وابستهای را برای الکترون کشف کردند که حدوداً ۳۵۰۰ بار سنگینتر از الکترون است و اکنون آن را ذرۀ تاو مینامند. این کشف اولین نشانۀ وجود «خانوادۀ» سوم ذرات بنیادی بود. مدل معیارین ذرات بنیادی، بدون درنظرگرفتن این خانوادۀ سوم، ناقص است و خواص ذرات بنیادی را توضیح نمیدهد. پرل در ۱۹۲۷ در نیویورکسیتی[۶] زاده شد و در رشتۀ مهندسی شیمی، در مؤسسۀ پلیتکنیک بروکلین[۷]، درس خواند. تحصیلاتش بهسبب جنگ جهانی دوم قطع شد. در ۱۹۴۸، موفق به دریافت دانشنامۀ کارشناسی شد. از ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۰، در مقام مهندس شیمی در شرکت جنرال الکتریک[۸] نیویورک خدمت میکرد. در ۱۹۵۰، در دورۀ دکتری فیزیکِ دانشگاه کلمبیا، در نیویورک، شروع به تحصیل کرد، و در ۱۹۵۵، درجۀ دکتری گرفت. در ۱۹۵۵، در سمت مربی به دانشگاه میشیگان رفت و بعدها در آنجا، به رتبۀ استادیاری و دانشیاری فیزیک رسید. در ۱۹۶۳، استاد فیزیک و رئیس گروه دانشکدۀ فیزیک انرژی بالا[۹]، در مرکز شتابدهندۀ خطی استنفورد، شد و در ۱۹۹۱، ریاست این دانشکده را بهعهده گرفت.