میچل، پیتر دنیس (۱۹۲۰ـ۱۹۹۲)
میچِل، پیتِر دِنیس (۱۹۲۰ـ۱۹۹۲)(Mitchell, Peter Dennis)
| پیتر دنیس میچل Peter Dennis Mitchell | |
|---|---|
| زادروز |
میچم ۱۹۲۰م |
| درگذشت | ۱۹۹۲م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در کیمبریج |
| شغل و تخصص اصلی | شیمی دان |
| گروه مقاله | شیمی و بیوشیمی |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل شیمی (۱۹۸۷) |
شیمی‌دان انگلیسی. جایزه نوبل شیمی ۱۹۷۸، به‌سبب تحقیق در زمینۀ بقای انرژی در تنفس[۱] و فتوسنتز گیاهان به او اعطا شد. او نشان داد که انتقال انرژی در فرآیندهای حیاتی تصادفی نیست و هدایت می‌شود. در میچم[۲]، واقع در ساری[۳]، زاده شد و در کیمبریج درس خواند. از ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۳، در واحد بیولوژی شیمیایی[۴]، در بخش جانورشناسی[۵] ادینبورگ[۶] کار می‌کرد. سپس، مؤسسۀ تحقیقاتی گلین[۷] را در بادمین[۸] کورنوال[۹] تأسیس کرد. تصور می‌شد انرژی جذب‌شده از غذا در حیوانات و انرژی تابش خورشید در گیاهان را سلول‌ها با واسطه‌هایی شیمیایی مصرف می‌کنند. سلول به‌شکل کیسه‌ای از آنزیم‌ها در نظر گرفته می‌شد که در آن فرایندهای تصادفی صورت می‌گیرند. میچل ثابت کرد مسیر پروتون‌هایی که از دیواره‌های سلول عبور می‌کنند، و نه آن‌ها که از قسمت‌های سادۀ بین سلول‌ها می‌گذرند، در حقیقت دارای مسیرهایی هدایت شده‌اند. این کشف وجود نوعی الکتریسیتۀ معکوس را تأیید کرد. میچل آن را پروتیسیته[۱۰] نامید و از آن برای راه‌اندازی نوعی موتور استفاده کرد.