پیرس، فرانکلین (۱۸۰۴ـ ۱۸۶۹)
پیرْس، فرانْکْلین (۱۸۰۴ـ ۱۸۶۹)(Pierce, Franklin)
چهاردهمین رئیس‌جمهور امریکا (۱۸۵۳ـ۱۸۵۷). نمایندۀ حزب دموکرات در مجلس نمایندگان (۱۸۳۳ـ۱۸۳۷) و مجلس سنا (۱۸۳۷ـ۱۸۴۲) بود. در مقام نامزد توافقی حزب دموکرات به ریاست جمهوری انتخاب شد (۱۸۵۲). دورۀ ریاست جمهوری‌اش با توسعۀ ارضی و بازرگانی، ازجمله معاملۀ گَدزدن[۱]، همراه بود اما تنش‌های میان شمال و جنوب شدت گرفت. امضای قانون کانزاس ـ نبراسکا[۲] (۱۸۵۴)، که ایالت‌های جدید غربی را، در صورت تمایل به برده‌داری، مجاز به شرکت در انتخابات کرد، باعث بروز خشونت کامل بر سر مسئلۀ برده‌داری شد و پیرس دیگر نامزد انتخاباتی نشد (۱۸۵۶). پیرس در هیلز بورو[۳]، واقع در نیوهمپشر[۴]، زاده و در ۱۸۲۷ وکیل دعاوی شد. نمایندۀ مجلس ایالتی نیوهمپشر (۱۸۲۹ـ۱۸۳۳) بود. در بازگشت به نیوهمپشر از مجلس سنا (۱۹۴۲)، مدتی کوتاه دادستان امریکا بود، اما سایر مناصب سیاسی مهم را رد کرد. در جنگ مکزیک نیز شرکت داشت (۱۸۴۶ـ ۱۸۴۸).