دوپون دونمور، پیرسامویل (۱۷۳۹ـ۱۸۱۷)
دوپون دونمور، پیِرساموئِل (۱۷۳۹ـ۱۸۱۷)(Du Pont de Nemours, Pierre Samuel)
| پیرسامویل دوپون دونمور Pierre Samuel Du Pont de Nemours | |
|---|---|
| زادروز |
۱۷۳۹م |
| درگذشت | ۱۸۱۷م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | اقتصاددان |
| آثار | تورگو (۱۷۸۲) و فلسفه گیتی (۱۷۹۶) |
| گروه مقاله | اقتصاد |
اقتصاددان فرانسوی، متولد پاریس. دو پون، در جوانی به حلقۀ دوستان و شاگردان فرانسوا کنه[۱]، اقتصاددان فرانسوی، پیوست. پیروان نظریه‌های کنه با الهام از کتاب دو پون، که به توضیح آموزه‌های کنه می‌پرداخت، خود را فیزیوکرات[۲] نام نهادند. او از ۱۷۶۸ تا ۱۷۷۲ سردبیر روزنامۀ فیزیوکرات‌ها با نام گاه‌شمار تاریخی شهروند[۳] بود. دو پن به‌سبب پشتیبانی از اصلاحاتی چون لغو برده‌داری و لغو محدودیت‌های دولت در مورد فعالیت‌های اقتصادی، خشم حکومت را برانگیخت و مجبور به ترک فرانسه شد. در بازگشت به فرانسه مدتی در وزارت دارایی کار کرد و سپس در ۱۷۸۲، به نمایندگی از وزیر خارجۀ وقت فرانسه، مسئول مذاکره با انگلیس شد که درپی آن در ۱۷۸۳، انگلستان استقلال امریکا را به‌رسمیت شناخت. در ۱۷۸۹، دوپن عضو مجلس مؤسسان[۴] در منطقۀ نِمور[۵] شد و دو سال ریاست آن را برعهده داشت. افکار سلطنت‌طلبانه‌اش، به‌ویژه در دفاع از لوئی شانزدهم، به زندانی‌شدنش منجر شد اما از گیوتین جان بدر برد. دو پون در ۱۷۹۹ با فرزندانش به ایالات متحده مهاجرت کرد. در امریکا تامس جفرسون[۶] از او خواست تا طرحی برای تعلیم و تربیت ملی تهیه کند. این طرح در امریکا به اجرا در نیامد، اما بعدها قسمتی از آن در قوانین تعلیم و تربیت فرانسه ادغام شد. دوپون در ۱۸۰۲ به فرانسه بازگشت و مدتی رئیس اتاق بازرگانی پاریس بود. بعد از شکست ناپلئون، در مقام دبیر دولت موقت مسئول فراهم‌آوردن مقدمات بازگشت لوئی هجدهم به پادشاهی فرانسه شد، اما با فرار ناپلئون از جزیره البا[۷]، در ۱۸۱۵ مجبور شد به امریکا بگریزد و در آن‌جا اقامت کند. کتاب‌های مجموعه‌ای دربارۀ زندگی و آثار تورگو[۸] (۱۷۸۲) و فلسفۀ گیتی[۹] (۱۷۹۶) از آثار معروف دو پون به‌شمار می‌آیند.